Musibetlere sabretmek günahlara kefaret olur...

 

 

Âdem aleyhisselâmdan beri gönderilen bütün semavi kitaplar insanları ebedi yurda (ahiret nimetlerine) davet içindir. Üç günlük dünyaya takılıp kalmasınlar diyedir... Dünya ile ahiret iki kumaya benzer ki birini razı edersen diğeri küser. İşte bu yüzden şeytan kin güttüğü insanlara dünyayı sevdirir, ta ki ahiret aklına gelmesin.

Dünyayı kendinize köle ederseniz ne âlâ, yoksa o sizi kendisine köle eder. Şehvet dizgini ile gırtlağınızdan yakalar, istediği yöne sürer.

Hazret-i Ömer buyurdu ki: Başıma bir belâ geldiğinde üç şeyden dolayı hamd ediyorum. 1- Dinime gelmediği için: En büyük musibet dine gelendir. Bütün dünya bir adamın olsa, sonra hepsi elinden çıksa ne kaybeder? Zaten fani idi, nasıl olsa bu saltanat kalmayacaktı ona... Halbuki bir vakit namazı bilerek kazaya bırakmanın zararı kat be kat fazladır. Ahirette çok pişman olacaktır.

2- Daha büyüğü olmadığı için: Başa gelen musibet ne olursa olsun, daha büyüğü de olabilirdi. Parmağı kopanın eli, eli kopanın kolu kopabilirdi...

Ebu Bekir Verrâk hazretleri buyuruyor ki: Başıma gelen belâlar önce büyük görünüyor. Günahlarımı hatırlayınca bakıyorum az bile geliyor!..

Otuz sene hapis yatması gereken birine üç sene verilirse sevinir. Hakime teşekkür eder hatta...

3- Ondan sevap umduğum için: Musibetlere sabredilirse hatalara, günahlara kefaret olur. Rabbimiz işlemiş olduğumuz günahların cezasını ya dünyada verir, ya öbür âlemde. Sevdiklerininkini burada  verir. Çünkü ahiretteki çok zordur.

Akıllı Müslüman fakirlik, hastalık, korku gibi musibetlere uğradığında Ömer (radıyallahü anh) gibi düşünmelidir.

Hazret-i Ali radıyallahü anh vasiyetinde bizleri ikaz eder: "Dünyada çekilen bütün belâ ve sıkıntılar cehennem azabına nisbeten hiçtir."

Allahü teâlâ bir hadis-i kudside şöyle buyuruyor: "Kullarımdan birine bedeninde veya malında ve evlâdında bir musibet verdiğim zaman güzel bir sabır ile karşılarsa kıyamet günü ona hesap sormaktan hayâ ederim."

Sabretmek insanoğluna mahsustur. Zira acıkır, susar, üşür, hasta olur. Melekler aş istemez, su istemez, sabretmeleri de gerekmez. Hayvanlar ise akıldan mahrumdur, mükellef değildirler.

Kur'ân-ı kerimde 70'ten fazla âyet-i kerîme sabrı emir ve teşvik eder. Ki bunlardan biri de "Allahü teâlâ sabredenlerle beraberdir" müjdesidir... Bugünkü yazımızı bir hadis-i kudsi ile bitirelim: