“Böyle dostu olanın sırtı yere gelmez” diye geçirdi içinden...

A -
A +

Ne yapsa, etse o düşüncelerden kopamıyordu. Ömer ise o eski duvar saatini anlama gayretindeydi...

 
Küçük Ali’nin aklı, fikri, biricik annesinde ve ateşler içinde kıvranan güzeller güzeli bacısındaydı. Muhterem babasından geriye kalan pek kıymetli emanetleri üşütmeme, aç, susuz bırakmama meselesiyle meşgul... Ne yapsa, etse o düşüncelerden kopamıyordu. Ömer ise henüz getirilen bu eski duvar saatini anlama gayretinde:
- Ali’ciğim, kulağın bende, gözün önümüzde uzayıp giden şu Haliç’te olsun.
- Tamam sizi dinliyorum, dedi dalgınca.
Görücüye çıkmış genç bir gelin adayı heyecanıyla da bütün dikkatini toplayarak dinlemeye başladı. Getirdiklerini, bir başkasının gözüyle tanımak, anlamak istiyor, kendinde bırakacağı tesiri mühimsiyordu çünkü...
- Bak Ali kardeş bu kıymetli bir duvar saati. Antika da olabilir. Benim tanıdıklarım var. Daha doğrusu babamın arkadaşları. Onlara götürelim bir görsünler. Eminim, bu kıymetli esere sahip olabilmek için yarış edecekler. Bak söylediklerimi bir kenara yaz, unutma!.. Dükkânlarında benzerlerini çok görmüştüm. Bu işi sen “oldu” bil… Tamam mı?”
Sorunun yüksek sesle sorulması; Ali’yi derin hayallerinden uyandırmış olmalı ki:
“Şey, ne? Tamam, tamam!” diyerek durumu kurtarmaya çalıştı. Ömer fazla üzerine gitmedi:
- Hadi, vakit kaybetmeyelim!
Evet, "vakit kaybedilmemeli" cümlesini ağız birliği etmişçesine tekrar ettiler. Birbirlerine bakıp gülümsedi, daha bir hoş oldular.
- Aynı şeyi düşünmek bu olsa gerek…
- İşin ehemmiyetinden… diye ilave etti Ömer.
             ***
Ben onunla dost olmuşum,
Başkası dost olmaz bana.
Cahile hedef olmuşum,
Selam dahi vermez bana.

Dostlarla dosta geleyim,
İşin sırrını bileyim,
Ölmeden önce öleyim,
Dünya bâki kalmaz bana.

Daha çok küçükken babasına; duvardaki koca saatin içine saklanıp saklanamayacaklarını sormuş bir gün Ali. Pijamalarını giymiş, odasında gezinen babacığı; bir ona bir de duvardaki saate bakmış, hatta gözlüklerini çıkarıp saatin ön kapağını açmış; “olmaz, sığmazsın” mânâsında başını sallamıştı.
Hey gidi hey!
Üşüdüğü ve pek düşünceli olduğu her hâlinden belli olan arkadaşı Ali’ye dönen Ömer:
- Ben, bu mesele karşısında çok şey söyleyemem. Hiç sabrım yoktur. Ama maşallah sen çok sabırlısın Ali!..
- !!!
Can arkadaşının bu içten gelen konuşmasına ne diyebilirdi ki. “Böyle dostu olanın kıyamete kadar sırtı yere gelmez” diye içinden geçirdi. Etrafına göz gezdirdi, onun için mektebini bırakmış buraya gelmiş arkadaşına baktı. “İşte bir adamoğlu adam!” demek geldi, yutkundu, sonra:
- Ben de sabırsız sayılırım Ömer... Ama ne yapayım? İçinde bulunduğumuz şartlar pek ağır, pek çaresiziz... Kaf Dağlarında, devlerle boğuşan masaldaymış gibiyiz...
- Derin mevzu vesselâm...
- Geri dönüp evin içine bakmaya cesaretim yok biliyor musun?
DEVAMI YARIN
UYARI: Küfür, hakaret, bir grup, ırk ya da kişiyi aşağılayan imalar içeren, inançlara saldıran yorumlar onaylanmamaktır. Türkçe imla kurallarına dikkat edilmeyen, büyük harflerle yazılan metinler dikkate alınmamaktadır.