Az önce biz ne izledik?

Öncelikle, bu takımları kuranlara ve bu gösteriyi sunanlara teşekkür etmek gerek. Müthişti.

Her anı aksiyon, her dakikası pozisyon…                
Özellikle ev sahibi olmanın getirdiği saha ve seyirci avantajı ile Fenerbahçe çok coşkulu oynadı.
İlk yarım saatte açık farka gidecek bir maç görüntüsü vardı.
Peki niye fark olmadı?
İki sebepten…
Birincisi Trabzonspor’un genç ve başarılı kalecisi Uğurcan’ın mükemmel performansı…
İkincisi de Fenerbahçe forvetlerinin ceza sahasına kadar problemsiz getirdiği topu birbirleriyle paylaşmamaları.
Herkes gol atma hırsına kapılınca kimse atamadı!
Bir kere paslaştılar (Rodrigues - Max Kruse) o da gol oldu.
Ama dediğim gibi, toplamda Fenerbahçe müthiş tempo yaptı. Göze hoş gelen bu futbolun 11’i, Fenerbahçe’nin ideal kadrosudur. Bu ekibin içine girecek tek oyuncu Luiz Gustavo olur.
***
Dünkü Fenerbahçe’nin karşısında Trabzonspor’un dışında başka takım çıksaydı toz duman olurdu.
Ünal Karaman’ın ekibi, sezona erken başlamanın ve bir arada çok maç oynamanın tecrübesini yansıttı sahaya. Paniklemediler. Sabırla savundular. (Solda Nwakaeme sağda Avdıjaj uzun süre ikinci bek gibi oynadılar.)
AEK rövanşında tek başına direnen Nwakaeme dün biraz canlı olabilseydi, Ekuban’ın “iki kişilik” futboluna biraz katkı verseydi bambaşka şeyler de olabilirdi.
Ve Sorloth… Genellikle baba - oğul futbolculardan babalar daha başarılıdır. Cruyff’lardan Zidane’lara, ne bileyim, Hagi’lerden Yusuf ve Batuhan Altıntaşlara… Ama bu Sorloth babasından çok daha iyi… Vücudunu çok iyi kullanıyor, topu iyi saklıyor, golü iyi kokluyor.
***
Uzun zaman sonra, 8 futbolcunun İstiklal Marşımızı okuyabildiği, iki kalede iki başarılı Türk kalecinin bulunduğu, tempolu, keyifli ve “temiz” bir maç izledik.
Bence şaşırtıcı olan, iki takımı performanslarına göre listelesek, iki listenin dibinde de iki takımın oyun kurucusu (Emre ve Sosa) olur!

MAÇIN ADAMI: Uğurcan Çakır