Eğitimde bir adım ötesi

Geçen hafta NUN Eğitim ve Kültür Vakfı tarafından “Eğitimde İrade” temasıyla düzenlenen zirveye katıldım. Bir Beylikdüzü sakini olarak Beykoz’a gitme konusunda biraz tereddüt etmiştim açıkçası. Ama iyi ki de gitmişim. Çünkü;

Programda Millî Eğitim Bakanı'nın açılış konuşması yapacağı yazıyordu. Ama kastedilen meğer program değil, zihin açılışıymış. Çünkü bir saate yakın süren konuşma bir ders havasında geçti. Ardından yine ilham verici, zihin açıcı ve ruha dokunan konuşmalarıyla çok kıymetli kişileri dinledik ardı ardına.

Sabah oturumlarından sonra vakıf yöneticileri ve konuşmacılarla birlikte öğle yemeği yedik. Esra Albayrak burada kısa ama etkili bir konuşma yaptı. “Bu gayretlerimiz ve yorgunluklarımız, belki de gelecekte büyük işler başaracak tek bir çocuk içindir. Kim bilir?” dedi.

Daha önce aynı konuda farklı bir programa katılmıştım. Konuşmalarda soru işaretleri havada uçuşmuş, Türk İslam coğrafyasına pek uğramayan fikirler zihnimi bulandırmış, kullanılan akademik, mekanik ve donuk dil içimi sıkmıştı. Sözlüklerinde nefs kelimesi bulunmayan Batılı düşünürlerin devşirme fikirleriyle, irade kavramına uzaktan bakabilmiştik sadece.

Ama bu zirvede kendi alfabemizle barışık cümleler kuruldu. Konuşmacılar yanı başımızda gürül gürül akan kaynak dururken, uzaklardan medet ummadılar iradeyi anlatmak için. Meseleyi ele alırken cümleleri tüm dünyadan fikirleri ağırlıyor ama ayakları güçlü bir şekilde Anadolu toprağına basıyordu.

Programdan çıktığımda eğitime gönül vermek için bazı şeylere mola vermek gerektiğini hissettim güçlü bir şekilde.

Beykoz korusundan geçerken “İşini aşkla yapmalı insan” diye söylendim kendi kendime.

Kanlıca sahilinde, “Tek bir çocuk deyip geçme! Dünyanın seyrini değiştiren olaylar tek bir kişiyle başlamıştır!” diye mırıldandım.

Ve Boğaz'ın lacivert suları altın sarısı bir ikindiye hazırlanırken, gazete yazımı hazırlamak için eve doğru sürdüm arabayı...

 

 

“Dünyada açlık ve obezitenin aynı anda yükseliyor olması, açıkça insanın ve insanlığın hizasının kaybolduğunu gösteriyor. Ne gariptir ki, insani, ekonomik veya siyasi krizlerin çoğu hep iyi eğitimli insanlar tarafından çıkarılıyor.”

“Eğitimde mutabakat sağlayamazsak nasıl anlaşabiliriz? Bir toplum çocuklarda buluşamıyorsa, nerede, nasıl buluşacak? Mutabakat için de sistemik değişim ve ortak dile ihtiyacımız var. Çünkü metodolojiden yoksun bir değişimde, bugünün çözümleri yarının sorunları olur.”

“Bir çocuğun hayatına dokunmak çok kritiktir. Bir çocuğa dokunmak aslında kâinata dokunmaktır.”

 

“İrade, aklın nefsi kontrol edebilmesidir. İslamiyet’e göre ideal insan arzularını yok eden değil yönetebilen kişidir. Buna kalp siyaseti denir. Gerçek özgürlükse, aklını nefsine hâkim kılmaktır.”

“İbni Haldun’a göre hayvanlara verilen toplumsal düzen ilhamidir. İnsanlara verilen ise idaridir. Bu yüzden rehbere ihtiyaç vardır. Bu rehberse din ve akıldır.”

“Bazı inanışlara göre insan sadece beden ve zihinden ibarettir. İslam âlimleri ise insanı beden, zihin ve ruhtan ibaret görmüşlerdir. Batı bilimi maalesef bu çok katmanlı insan ontolojisine henüz ulaşamamıştır.”

 

“Konforla birlikte toplumda psikolojik rahatsızlıklar da artıyor. Çünkü konformizm, psikolojik dayanıklılığımızı azaltıyor.”

“İradeyi geliştirmenin en iyi yolu insanın her gün kendisine zor gelen bir şeyi yapmasıdır. Sadaka verirken bile biraz canınızın acıması gerekiyor.”

“Ebeveynlik çocuğu mutlu etme sanatı değil, doğru olanı yapma sanatıdır.”

 

“Fuzuli 1556 yılında 3 dilde, 6 ayrı disiplinde kitaplar yazdı. Ve şairdi. Şimdi bana onun şiirlerini yorumlamam için maaş ödüyorlar. Ama şöyle bir problem var; Fuzuli’nin kitaplarında kullandığı kelime sayısı ortalama 18 bin. Günümüzün insanları ortalama üç-beş bin kelime biliyor. Haydi ben Osmanlıca bildiğim için bu sayı yedi bin olsun. Ben şimdi 18 bin kelimelik bir şiiri yedi bin kelimeyle nasıl açıklayacağım?”