Onu çok seviyordum, ama...

Sevmekten söz açılınca akan sular durur demiştik. Sevgi ne yüce bir kavramdı. Sevgi insanı ne çok değiştiriyordu. Ve sevgi, insanı diğer canlılardan farklı kılan tek özellikti... Ölesiye olsa bile... Sizlerden gelen yoğun istek üzerine bugün de sevgi üzerine yazıyoruz. Hem de kıtalar ötesinden bize ulaşan bir mailden... Hem de Amerika'da okumakta olan Umut Erdüvenci gönderiyor. Kime mi? Tabii ki bizim bu köşenin okuru bir yakınına. O da diyor ki, "Bu hatırayı, beğeniyle okuduğum Hayatım Roman köşesinde sizinle ve tüm okurlarımızla paylaşmak istiyorum. Çünkü bu, gerçekten yaşanan ve aşığının hâlâ andıkça gözyaşı döktüğü bir aşk hikayesinin notlarıdır. Bu satırlar da o delikanlının günlüğünden alınmıştır." 10. sınıf: İngilizce dersinde yanımda bir kız oturuyordu. Onun için "Benim en iyi arkadaşım" diyordum... Onun ipek gibi saçlarına bakarken içimden hep benim sevgilim olmasını istiyordum... Fakat o bana, benim ona baktığım gözle bakmıyordu. Bunu biliyordum... Dersten sonra kalktı ve geçen gün sınıfta olmadığı günün notlarını istedi. Ona notları verirken bana teşekkür etti ve yanağımdan öptü. Onu, sadece arkadaş olarak istemediğimi bilmesini istiyordum. Onu çok seviyordum ama söyleyemiyordum. Nedenini bilmiyorum ama çok utanıyordum... 11. sınıf: Telefonum çaldı. Arayan oydu ve ağlıyordu. Bana aşkın ne müthiş bir şey olduğunu anlattı. Duygularını paylaşmak üzere evine çağırdı. Yalnız kalmak istemediğini söyledi. Ben de tabii ki gittim. Otururken güzel gözlerine bakmaya doyamadım. İki saat sonra Drew Barrymore'un filmi başladı ve onu izledik. Filmi izledikten sonra uyumaya karar verdi. Bana herşey için teşekkür etti. Onu sadece arkadaş olarak istemediğimi bilmesini istiyordum. Onu çok seviyordum ama söyleyemiyordum. Nedenini bilmiyorum ama çok utanıyordum. Son sınıf: Mezuniyet balosundan bir gün önce yanıma geldi ve "Çıktığım çocuk hasta ve partiye gelmeyecek" dedi. Benim de çıktığım biri yoktu. 7. Sınıftan beri birbirimize söz vermiştik. Eğer çıktığımız biri olmazsa en iyi arkadaş olarak partilere beraber gidecektik.. Partiye birlikte gittik. O akşam çok güzeldi. Herşey yolunda gitti. Partiden sonra onu evine kapısının önüne kadar bıraktım. O da bana güzel gözleriyle gülümseyerek baktı. Onun benim olmasını istiyordum... Ama o bana benim ona baktığım gözle bakmıyordu. Bunu biliyordum. Bana hayatının en güzel zamanını geçirttiğini söyledi. Onu sadece arkadaş olarak istemediğimi bilmesini istiyordum. Onu çok seviyordum ama söyleyemiyordum. Nedenini bilmiyorum ama çok utanıyordum. Günler haftalar, aylar geçti ve mezuniyet günü geldi çattı... Sürekli onu izledim. Diplomasını almak için sahneye çıkan o değil de sanki havada süzülen bir kelebek idi. Onun benim olmasını istiyordum. Ama o bana benim ona baktığım gözle bakmıyordu. Bunu biliyordum. Herkes evine gitmeden önce yanıma geldi ve ağlayarak "Sen benim en iyi arkadaşımsın, teşekkürler" dedi. Onu sadece arkadaş olarak istemediğimi bilmesini istiyordum. Onu çok seviyordum ama söyleyemiyordum. Nedenini bilmiyordum ama çok utanıyordum. Aradan yıllar geçti... Bir kilisedeydim ve o kızın nikahını izliyorum... Evet, artık evleniyordu, onun "evet, kabul ediyorum" demesini ve bir başka adamla evli olarak yeni bir hayatına girmesini izledim. Ah ben onun benim olmasını istiyordum. Ama o bana benim ona baktığım gözle bakmıyordu. Onu çok seviyordum ama söyleyemiyordum. Nedenini bilmiyordum ama çok utanıyordum. Yıllar çok çabuk geçti... Şu an benim bir zamanlar en iyi arkadaşım olan kızın tabutuna bakıyorum. Ne acı içerisindeyse yaşayamamış. Galiba aradığı mutluluğu bulamamış. Eşyaları toplanırken lise yıllarında yazdığı günlüğü ortaya çıktı... Hemen günlüğünü aldım ve günlükte okuduğum satırlarla kahroldum. Şöyle yazıyordu: "Onun gözlerine bakarak onun benim olmasını diledim... Onun benim olmasını istiyordum. Ama o bana benim ona baktığım gözle bakmıyordu bunu biliyordum. Onu sadece arkadaş olarak istemediğimi bilmesini istiyordum. Onu çok seviyordum ama söyleyemiyordum. Nedenini bilmiyordum ama çok utanıyordum. Keşke bana beni sevdiğini söyleseydi...