"Dilekçeler niye azalmıştır?"

“Padişah halkı selamlarken ahaliden bazısı, isteğini bir dilekçe ile padişaha arz ediyordu.”

 

 

Abdülmecit, Abdülaziz, V. Murat ve II. Abdülhamid Han gibi dört padişahın dönemine şahitlik eden, özellikle II. Abdülhamid Han döneminin siyasi ve sosyal olaylarında Beşiktaş Muhafızlığını başarıyla yürüterek tarihe geçen Yedi Sekiz Hasan Paşa ismiyle bilinen Hasan Bey, Beşiktaş’taki sorumluluk alanında güvenlik ve asayişi sağlamakta kararlı idi.

Bölgedeki güvenlikle ilgili her konu, onun ilgi alanına giriyordu. Sarayın ve özellikle padişahın korunması konusunda daha titizdi.

Bazen bu titizliği, sorunlara neden oluyordu. Sultan Abdülaziz Cuma Selamlığına çıkarken ve sahilde gezinti yaparken yol boyunca Hasan Bey onu izler, esen yelden bile korumak isterdi. Her olaya ve her şeye güvenlik açısından bakardı.

Padişahın bu gezintilerinde Hasan Bey, bir şeyden endişe duymaya başladı.

O da şu idi:

Padişah halkı selamlarken ahaliden bazıları, isteklerini bir dilekçe ile padişaha arz ediyorlardı. O da padişahın etrafında toplanan bu kalabalıktan kuşkulanıyor, içlerinden birinin padişaha bir suikast yapmasından endişe ediyordu. Bu nedenle ahalinin dilekçe vermek istemelerine engel olmaya başladı ve bunda da epey başarı sağladı. Fakat her Cuma Selamlığında halkın dilekçe vermek için yarışmasına alışık olan Sultan Abdülaziz, yavaş yavaş müracaatların azaldığını görünce merak etmiş ve yaverlerine bunun sebebini sormuştu. Onlar da Hasan Bey’in bunlara engel olduğunu söylemişlerdi.

Sultan Abdülaziz, Hasan Bey’i huzuruna çağırıp sebebini sorduğunda cevabı çok samimi idi:

“Saye-i Şahanede hükûmet var, Sultanım. Yol üstünde durup da efendimizi taciz etmeye ne hacet?”

Böyle kendini savunmasına rağmen padişahın sorusundan ne demek istediğini anlayan Hasan Bey, bu davranışından vazgeçti. Hatta dilekçe verme ve isteklerini Sultan’a arz etme konusunda el altından ahaliyi teşvik etti.

Zira Abdülaziz, mevkiine mağrur ve azametli bir padişahtı. Her ne suretle olursa olsun, halkın kendisine hâlini arz etmesinden, dilek ve istekte bulunmasından asla rahatsızlık hissetmez, bilakis hoşlanırdı. Hasan Bey, geç de olsa bunu fark edip hatasını tamir etmeyi başardı.”