“Senin ne işin var burada?”

“Benim asteğmen arkadaşımın yüzüne bakarken yüz ifademi bir görmeliydiniz!..”

 

 

Asteğmen arkadaşa o yıllarda ehliyet almak için gerekli prosedür sebebiyle hastaneden rapor almaya gitmiştik. Muayene olmamız gereken branşlarda muayene olmuş ve imzamızı almıştık. Bir tek "Asabiye" dediğimiz şimdiki "Nöroloji" bölümünde muayene olup rapor alacaktık...

O bölümün doktoru yerinde yoktu ve görevli hemşire bize “doktor geleceğini belirtti, oturup bekleyin” demişti.

Biz de oturup beklemeye başladık. Beş on dakika sonra beklediğimiz salonda bir kıpırdanma oldu. Bütün gözler kapıdaydı. Biz de bakıyoruz... O anda içeriye giren beyefendiyi tanıdım… Benim dün anlattığım gibi bir ay kadar önce soğuk kış günü yolda kalmasın diye çağırıp arabama aldığım ve Malatya’da adresine kadar götürdüğüm o garip ve kimsesiz vatandaştı. Demek ki o da muayene için nöroloji bölümüne gelmişti. Garibim galiba onun da muayene olması veya rapor alması gerekiyordu… Yanıma doğru gelirken göz göze geldik ve gülümsedim:

“Hayrola senin de mi işin çıktı?” dedim.

O da beni tanımıştı... O bana gülümsedi.

Ama bu arada bir şey oldu… Az önce kaydımızı yapan ve bize doktorun gelmesini bekleyin diyen hemşire o kimseyi saygıyla karşıladı ve “Hoş geldiniz doktor bey” deyiverdi.

Ben şoktayım tabii!.. Şaşırdım kaldım... Garip bir kimse olarak meğer bir doktora mı yardım etmiştim? Benim asteğmen arkadaşımın yüzüne bakarken yüz ifademi bir görmeliydiniz.

Şaşkınlığımızın geçmesini beklerken bizi çoktan muayene için odasına çağırmışlardı.

Biraz tuhaf duygular içerisinde doktorun odasına girdik. O yıllarda hekime gerçekten bir saygı vardı ve bu zirvede bir saygıydı… Kendisine ne için geldiğimizi anlattık.

Bu defa ilgi sırası ondaydı. Bizi çok güzel ağırladı. Ama neredeyse o ilk garip hâlindeydi. Asteğmen arkadaşın raporunu tamamlayan doktor muayene sonrası prosedürdeki yeri imzaladı. Kendisine teşekkür ederek odadan çıktık...

Doktorun yanından ayrılırken asteğmen arkadaş, hâlâ durumu anlayamamıştı, doktor galiba sizi tanıyor demişti. Ben ise dışarı çıktığımda içimdeki merakı yenemeyip hemşireye sordum:

-Doktor Bey bir garip değil mi sizce de?

-Beyefendi, o size karşı değil normal zamanda da hiç konuşmayı sevmez… Kimseyle pek konuşup görüşmez… Ama çok iyi bir insandır...