Anneciğim, ah anneciğim…

“Dört beş yaşında ilk ve son vukuatım oldu. Bir daha ağzımdan küfürlü kelime çıkmadı...”

 

Bizim mahallede çok kedi vardı. Sokak eşkıyası olan bir kedi, evimizde açıkta olan bir adet parmak sucuğu kaptığı gibi kaçtı.

Ben de 4-5 yaşlarında falanım. Mahallenin sarhoşlarından duymuşum herhâlde seni gidi (…) kedisi diye galiz bir küfür savurdum.

Hemen sen misin küfreden, ablam tuttu annem ayağımın altına sopa ile vurdu, yetmedi ağzıma karabiber, kırmızıbiber ne buldularsa sürdüler.

Hemen mahalle çeşmesine koştum, aman ablalar n’olur müsaade edin de ağzımı yıkayayım, diye yalvar yakar ağzımı yıkadım.

Ama bu ilk ve son vukuatım oldu. Bir daha ağzımdan küfürlü kelime çıkmadı.

Liseye geçtiğim bir gün annem bana sordu:

“Mustafa sen hiç küfrediyor musun?”

-Hayır anne, dedim.

-İyi oğlum sakın kimsenin ağzına, yüzüne küfretme çok günahtır, dedi.

Bizim kulübede banyo yoktu. Annem beni leğende yıkardı. Yıkandıktan sonra bana gusül abdesti aldırırdı. Akıl baliğ değildim ama anneciğim küçük çocukken öğretmişti. Yıkandıktan sonra elini öperdim. Annem de bana “güveylik hamamların olsun” derdi. Ben de “âmin inşallah” derdim...

Her işi yaparken, besmele çekmeyi, annemden öğrendim.

Annem beni pek sokağa çıkarmazdı. Ara sıra evimizin yanındaki aralıkta annemin gözünün önünde oynardım. Bir misafir geldiğinde sokağa kaçar uzaklarda da oynardım. Annemin sesini duyduğumda: 

-Mustafaaaaa

-Efendiiiim.

 Eğer ilk bağırdığında duymuş isem, “Efendiler kıysın nikâhını” derdi.

Ben de; “âmin inşallah” derdim.

Yok eğer defalarca bağırmış da benden cevap alamamışsa… Yani son seslenişini duymuşsam da “efendiiiim” diye cevap vermiş isem “Efendiler tükürsün kafana çabuk gel buraya” derdi.

Bu defa “Ben gelmem döversin” derdim ve kaçardım. Ama mahallenin gençleri beni yakalayıp anneme getirirlerdi. Gerisini tahmin edersiniz…

Şimdi o günleri hatırladıkça burnumun direği sızlar… “Ah anneciğim ah” derim… Aile terbiyesinin ne kadar önemli olduğunu, çocuklara terbiyenin daha o yaşlarda verildiğini de kendimden biliyorum…