Tırnağına zarar gelsin istemezdi

A -
A +
“Hiç hatırına getirmediği annesi kanser hastası ve yatakta bir lokma ekmeğe muhtaç”   Mübarek Ramazan-ı şerife sahura kalkacağız bu gece… Allah şimdiden herkese ağız tadıyla nice sahur, nice iftarlar nasip eylesin… Ama ne olur, hiç olmazsa bu aziz mübarek günlerde konu komşunuzu unutmayın… Ben size kapı komşumuz olan, annemin de çok yakın arkadaşı, elinde büyüdüğüm bir yaşlı teyzenin durumunu anlatacağım… Ben İstanbul’dayım… Onlar memlekette… İki kardeşti bunlar… Biri erkek bir kız kardeş… Kız kardeşin de erkek kardeşinde birer çocukları vardı… Bizimle akrandı… Kız kardeş ki oğlunu nasıl yetiştirirdi bilir misiniz? Tırnağına zarar gelecek diye ödü kopardı… Yokluk sıkıntı içinde eline bir şey geçse cebine saklar, onu oğluna yedirirdi… Kimsenin etlisine sütlüsüne karışmayan mazlum bir kadıncağızdı… O yokluğa rağmen evladını yetiştirmek için ne çektiğini hepimiz bilirdik. Yetim büyütmüştü onu… Ramazanlarda köylünün verdiği fitreler ilaç gibi gelirdi. O zamanlarda yakınındaki çevresindeki fakir fukaraya götürüp kendi eliyle teslim ederdi insanlar fitresini… Acı zulüm büyüttü oğlunu, okuttu… Devlet memuru yaptı… "Aç kalmasın eline ekmeğini alsın" dediği oğlunun düğününü yaptığında çocuklar gibi ağlamıştı sevinçten… Oğlu karısını da alıp gitti memur olduğu şehre… Gidiş o gidiş… Bir daha ne memleket ne annesi geldi hatırına… Annesi iki sene önce kanser oldu… Sonunda hastalık onu yatağa bağladı… Bir lokma ekmeğe muhtaç duruma düştü…  Kim mi baktı ona? Yaşlı erkek kardeşi… Uzak mahallede olmasına rağmen haftada iki gün gelip kız kardeşine yemek getiriyor. Hanımı ile birlikte evini silip süpürüp gidiyorlardı…  Oğlu istese tayinini aldırıp annesine bakabilir, istese yanına alabilirdi ama hayırsız evlat dedikleri bu olsa gerekti.  Derken kadıncağızın erkek kardeşi de beyin kanaması geçirip hastaneye kaldırıldı.. Allah’ım imkânımız olsa da teyzeye yardımcı olsak, diyorduk. Beyin kanaması geçiren kardeşinin oğlu hayırlı çıktı çok şükür, her gün babasını hastanede ziyaret ediyor. Hanımı zaten gece gündüz hastanede… Halasının durumunu sorduğumda, kanser hastası halasını da her gün ziyaret edip yemeğini yedirip ilacını içiriyormuş. Evladı bakmıyor ama yeğeni evlat gibi halasına bakıyordu halasına... Geçtiğimiz ay rahmeti rahmana kavuştu... Ne olur yardıma ve bakıma muhtaç olan yakınlarımızı unutmayalım… Rumuz: “Teyzeciğim” - İstanbul
UYARI: Küfür, hakaret, bir grup, ırk ya da kişiyi aşağılayan imalar içeren, inançlara saldıran yorumlar onaylanmamaktır. Türkçe imla kurallarına dikkat edilmeyen, büyük harflerle yazılan metinler dikkate alınmamaktadır.