Yüreğimin ağzıma geldiği an!..

 

 

O yıllarda on yedi yaşında lise son sınıf öğrencisiydim. Bizim zamanımızda sınıfta kalma da vardı okuldan atılma da… Hele özel lise özel okul kelimesi bize hayallerden öte uzak bir kelimeydi… Yine böyle bir yarıyıl tatilini daha geride bırakmıştık.

Tabii bahar gelmiş, dünya yeni bir heyecanın ve renk cümbüşünün içine girmişti. O havalarda okula gitmeyi hiç istemiyordum. Hele okulu bitirmiş olanlara öyle özeniyordum ki; bu sebeple cumartesi pazar günleri arkadaş toplantılarına gidiyor, bir tek dersim boş olsa, o gün okula gitmiyordum. Bu hâl, beni derslerden oldukça soğutmuştu.

İçimden hiç ders çalışmak gelmiyordu. Ama çalışmak zorundaydım. Bir gün sonra yazılı sınavımızı vardı. O zaman imtihan diyorduk biz. Fakat birkaç gün önce geçirdiğim o berbat yazılıyı hatırladıkça;

“Takma kafana baharın keyfini çıkar. Gece yarısına kadar çalıştığım yazılıda ne yapabildim ki bu sefer ne yapayım?” diye düşündüm...

Ertesi gün geldi ve sınava girdik. Ben derslerde hocayı dinlediklerim dışında pek bir şey bilmiyordum. Yazılıya özel hiç çalışmamıştım. Bomboş ve moralsiz bir kafaysa soruları cevaplamaya başladım ister istemez.

Derste dinlediklerim sınavı kazanmama kesinlikle yetmezdi.

Hoca;

“Çocuklar soruları basit sordum. Hiçbirinizin zayıf almasını istemiyorum tamam mı?” demişti.

Ben bir soru kâğıdına bir arkadaşlarımın yüzüne bakıyor âdeta onlardan yardım bekliyordum.

O ara şöyle düşündüm:

Sonuçlar okunduğunda herkes iyi alır da ben zayıf alırsam arkadaşlarımın yüzüne nasıl bakarım? Böyle bir durumda kalmaktansa bir çözüm bulmalıydım. Aklıma kopya çekmek geldi… Biraz kararsız kalmakla birlikte kafamdaki düşünce beni kopya çekmeye yönlendiriyordu.

Masanın altında duran ders kitabına elim uzandı hafiften… Ellerim tir tir titriyordu. Hocanın başka sıralara bakışını bir radar gibi takip ederken bir yandan da soruların cevapları olan sayfaları araştırıyordum. Ne kadar zor bir işti bu kopya çekmek…

Sonuçta tesadüf eseri olsa gerek bir soruyla ilgili konuyu buldum. Tam yazmaya başladığım anda bir el uzanıp önümdeki kitabı çekip alıverdi. Yüreğim ağzıma geldi… DEVAMI YARIN