Doktor derdime bir çare...

“Ömür boyu bunu mu kullanacağım? Zaten hiçbir olumlu gelişme yok" dedim ama...

 

"Olmaya devlet cihanda bir nefes sıhhat gibi" demiş atalarımız... Yıllar evvel bir rahatsızlık başıma geldi. Acilen doktora başvurdum. Doktor hemen teşhisi koydu ve bir antibiyotik verdi. Kullandıktan kısa süre sonra iyileştim. Ancak birkaç ay sonra hastalık tekrarladı. Tekrar doktora gittim. Önceki verdiği antibiyotiği yazdı, birtakım tetkikler yaptırdı. Ancak nafile... Hiçbir olumlu gelişme olmadı, tekrar tekrar gittiğimde yine aynı antibiyotiği kullanmam gerektiğini söyledi.

"Ömür boyu bunu mu kullanacağım? Zaten hiçbir olumlu gelişme yok" dediğimde, bir psikiyatriste gitmem gerektiğini söyleyip işin içinden sıyrıldı.

İyice öfkelenmiştim. Bir yılı aşkın süredir hastalıkta bir iyileşme sağlanmamışken işi çözmekten aciz olan doktor bir de pervasızca psikiyatrist tavsiye ediyordu.

Hastalıktan iyice umudumu kesmiş bir hâlde iken bir gün aklıma tanıdık bir eczacı geldi. Eczanesine gittim, rahatsızlığımı anlattım. Kadın hayretler içerisinde kaldı:

“Doktor bu kadar mı cahil?” dedi. “Bir defa o antibiyotikten sonuç alınmamışsa, artık o verilmez” dedi. Bana bir başka antibiyotik verdi. “Bir hafta kullan, hiçbir şeyin kalmaz” dedi. Rabbime şükürler olsun hastalıktan böylece kurtuldum ama o hekimimizin içler acısı hâline hayret ettim, eline düşecek hastalara acıdım...

Aradan geçen birkaç yıl sonra ayağımda bir rahatsızlık yaşadım. Ayağımı bastığımda müthiş acı çekiyordum. Ayakta durmak, yürümek hepsi benim için inanılmaz bir işkence olmaya başlamıştı.

“Zamanla geçer” ümidiyle sabretsem de hiçbir olumlu gelişme olmadı. Bir ortopediste gittim. Röntgen çektirdi. Baktı inceledi ve “ayakta bir şey yok” dedi. Ama benim sıkıntım devam ediyordu.

Bir diğerine gittim. Çok ünlü bir doktordu. İyice baktı inceledi. “Ayakta hiçbir şey yok” dedi. "Ama doktor bey ayağımı basamıyorum, müthiş acı çekiyorum. Bir yıldır bu hâldeyim" dedim.

"Bu tamamen psikolojik" dedi.

Ne enteresan bir durumdu bu? Yoksa pek çok doktor işi çözemediğinde hemen “psikolojik” deyip işin içinden sıyrılmaya mı bakıyordu? Artık iyice çaresiz kalmıştım.

Bir tavsiye üzerine doktor olmayan "sınıkçı" dedikleri bir kimseye tavsiye üzerine validemi götürmüştüm. Bir iki dakika içinde yapılan egzersiz ve uygulama ile validem rahatlamıştı. Tam ayrılacakken aklıma geldi. Hiçbir umudum yokken öylesine kendi derdimden bahsettim... DEVAMI YARIN