Eski Irak Başvekili'nin ziyaretinde...

Halil Çavuş ile beraberindeki 3 eri; Nejat, Ahmet ve Mehmet şehit oluyor...

 

Bendeniz 37 senedir Türkiye gazetesi abonesi, 25 senedir Amasya Merzifon’da ikamet eden 81 yaşındaki okuyucunuzum…

Zaman zaman hatıralarımı gönderdiğim bu köşeye bu defa da askerlik hatıralarımla misafir olmak istiyorum...

1959 yılında 20 yaşımı tamamlamıştım ki askerlik çağrım geldi. Köyümüzden 12 kişi birlikte asker olduk. Biz üç kişiyi 77 kilo olduğumuz için Topçu sınıfına yazmışlardı. 57. Er Eğitim Topçu Alayı 1. Tabur 2. Grupta iki ay eğitim gördük. Manisa’da çalışan Hasan eniştem ziyaretime gelmişti. Askere gittiğimde meslek sormuşlar ben de “kalaycıyım” demiştim. Aslında merakım vardı. On günlük asker iken beni kalayhaneye götürdüler. Beni denediler, işten anlamadığımı fark edince de bölüğe geri gönderdiler...

45 gün dolunca bu defa şoför adayı seçildim. İki ay dolunca dağıtım yapıldı. İstanbul Hadımköy’e düştüm. Trenle sevkiyat yapıldı. 3. Kolordu 429. Tabur 1. Topçu Bataryası idi. Bölük komutanımız Merzifonlu Yüzbaşı Kemal Kalıt idi. Askerlik bizde o kadar önemliydi ki aradan geçen altmış senede yaşadığım o yerleri, ezberlediğim isimleri bugün bile dün gibi hatırlarım...

Altı ay içinde üç ay şoför eğitimi gördük. 30 öğrenci 10 adet arabayla her gün eğitim görürken Hadımköy’den Kumburgaz’a gidiyor, dönerken de arabalara kum yüklüyorduk. Gidiş-dönüş araba kullanarak aynı zamanda kurs eğitimi de görmüş oluyorduk.

Bu sürede yol üzerinde bir kabristanı gezerken üzücü bir olayı öğrendim… 1954 senesinde Irak Başvekili Nuri Sait Paşa İstanbul’a ziyarete gelmiş. Onun ziyarete gelişinde İstanbul Metris’te gösteri atışı yapılmış. Bu esnada bir topun içinde mermi patlamamış. Topçu çavuşu bizim köylü Halil Avcı topun kamasını açarken mermi o anda patlıyor. Ve Halil çavuş ile 3 askeri şehit oluyor. Birinci asker Nejat 2. Asker Ahmet, 3. Asker Mehmet ve çavuş Halil Avcı. Dördünün mezarı yan yanaydı… Hem çok üzüldüm hem de üzüntümü bir kâğıda yazdım ve hatıra defterime kaydettim.

Bizim kum getirişimiz bir ay sürdü. Bir ay sonra kabristanı yenilediler. İyi ki görmek bana kısmet oldu. 3 ay sonra kursumuz bitti. Ehliyet aldım ve şoförlüğe başladım. Lakin 1959’da Kolordumuz lağvedildi… DEVAMI YARIN