Yoksa bu bir şaka mıydı?

“Hayır Efendim, ne münasebet… Bu sizin adınıza gelmiş… Filan bankaya geleceksiniz…”

 

Esnaflık yaptığım gençlik yıllarımda yaşadığım inanılmaz dostluk hatırasını anlatmaya bugün de devam ediyorum…

Telefonda hâlimi hatırımı soran arkadaşın telefonunu kapattım. Yine dertlerimle baş başa kaldım.

Hiç keyfim yok… Canım sıkkın… Ödemelerimi denkleştiremiyorum. Ödeme sözü verdiğim insanların yüzleri gözümün önünden gitmiyor… Derken aradan dört beş saat geçmişti ki kapı açıldı… O da ne öyle? Sabah telefonda görüştüğüm arkadaşım Ahmet değil mi?

-Selamünaleyküm.

-Aleykümselam… Hayırdır Ahmet Bey… Yoksa İstanbul’da idin de bana sürpriz mi yaptın?

-Yoo, Ankara’daydım… Uçağa atladığım gibi geldim…

Baktım bu vefalı dostum beni teselli için gelmiş. Gelirken çoluk çocuğa da hediyeler almış... Çok duygulandım gerçekten… Sarılıp kucaklaştık… Ne ikram edeceğimi bilemedim. Yemek içmek derken elimden gelen ikramı yapmaya çalıştım… O da samimi bir şekilde “Allah bir kolaylık verir kardeşim üzülme” diyerek akşam geri Ankara’ya döndü…

Bir teselli için insan uçağa atlayıp arkadaşının yanına gelir miydi? Allah razı olsun benim gönlümü almıştı gerçekten… Çok ama çok duygulandım… Yolcu edip dönüşte sıkıntım çözülmemişti ama bir vefalı dost gelip beni teselli etmişti…

Ertesi sabah mobilya mağazamı açtıktan bir iki saat kadar sonra postacı geldi.

-Havaleniz var Tahir Bey, dedi…

Şaşırdım kaldım. Postacıyı tanıyordum ama böyle bir havalenin adıma gelmesi mümkün değildi. Bütün hesaplarımı inceden inceye yapmıştım çünkü. Dedim ki:

-Beyefendi bir yanlışınız olmasın.

-Hayır efendim, ne münasebet… Bu sizin adınıza gelmiş havale…

Bankanın ismini söyledi ve “bankaya geleceksiniz…” dedi…

O yıllarda ne IBAN vardı ne banka hesabına internetten havale yapma kolaylığı…

Gelen havale miktarına baktım, dudağım uçuklayacaktı neredeyse… Bu kadar büyük miktar para bana gelmiş olamazdı. Bunda kesin bir yanlışlık vardı…

Kalkıp heyecan içinde bir o kadar da tedirgin hâlde bankaya gittim. Beni kim bilir ne sürprizler bekliyordu… Ama içimden mutlaka bir yanlışlık olduğunu düşünüyordum.

Elimde havale kâğıdıyla bankada memurun yanına vardım. Ne diyeceğimi nasıl konuşacağım bilemiyordum. Acaba bir şaka mıydı? DEVAMI YARIN