İyi ki sınavdan önce görmedim!

A -
A +
Şimdiye kadar çeşitli illerde otuza yakın kişisel sergi açtım. Hepsi de mutluluk vericiydi...     Resimlerimle ilgili hatıramı bugün de anlatmaya devam ediyorum... Tesadüf bu ya, iki gün sonra üniversite sınavları vardı. Benimle okuldan bir öğretmen arkadaş müracaat etmiştik. Sınav günü, şehre, sınav yapılan okula gittik. Sınavdan sonra sergi salonuna uğrayıp duruma bir bakalım dedik. Sınavımız da iyi geçmişti. Neşeyle Kültür Müdürlüğü’ne gittik. Salona girdiğimizde birden afalladım. Benim resimlerin yerinde başka tablolar vardı. Acaba yanlışlıkla karıştı mı diye salona göz attık. Hiçbir tablom ortada yoktu. Üzüntü kızgınlık hayal kırıklığı birbirine karıştı. Elim ayağım titremeye başladı. O psikoloji ile Kültür Müdürü’nün makamına gittim. Müdür beni görünce birden ayağa kalktı: “Hocam siz misiniz, burada ne arıyorsunuz?” diye şaşırdı. Ben doğrudan “Müdür bey nerede benim resimlerim?” diye çıkıştım. Kültür Müdürü, çok şaşkın ve üzgün hâlde önce bize yer gösterdi. İstemeyerek oturduk. Sonra mahcup bir edayla “Hocam size söz vermiştim hafta sonuna kadar. Ama bir üst yetkili bir bayan ressamın resimlerini üç gün sergilememizi istedi. Kendisine durumu anlatınca da 'Nasıl olsa sergi sahibi köyde haberi bile olmaz. Üç gün sonra yine onun resimleri asarsınız' dedi. Bir türlü dinletemedim. Bu etik değil biliyorum, fakat karşı koyamadım. Siz de beklenmedik anda gelince bu nahoş durum ortaya çıktı. Sizden çok özür diliyorum. İki gün sonra yine resimlerinizi asalım” dedi. Fakat benim için artık serginin tadı ve anlamı kalmamıştı. Kalbim kırık, içim buruktu. O an kendimi çok yalnız ve kimsesiz hissettim. Hayallerim ümitlerim tarumar olmuştu. “Gerek kalmadı müdür bey, bu kadarı yeterli. Sayenizde hayatımın en acı dersini aldım. Resimlerimin yerini gösterin lütfen toplanmışken götürelim” dedim. Kültür Müdürü yaşananlara çok üzülmüştü. Kalan günlerde sergilenmesi için çok ısrar etti. Fakat kabul etmedim. Öğretmen arkadaşla resimlerimi alarak köye döndük. Tesellim iyi ki sınavdan önce salona uğramamıştık. Yoksa moral bozukluğundan ötürü kötü geçecekti. Çünkü bu sınavı kazanarak pedagojiye girdim ve okuyup müfettiş oldum. Bu sergi içimde buruk bir hüzün bıraksa da, ondan sonraki sergilerime vesile oldu. Şimdiye kadar çeşitli illerde otuza yakın kişisel sergi açtım. Hepsi de sevinç ve mutluluk vericiydi.         Sinan Karam
UYARI: Küfür, hakaret, bir grup, ırk ya da kişiyi aşağılayan imalar içeren, inançlara saldıran yorumlar onaylanmamaktır. Türkçe imla kurallarına dikkat edilmeyen, büyük harflerle yazılan metinler dikkate alınmamaktadır.