"O kitap bir eve girerse..."

Namaz Kitabı hediye ediyorum. Büyüklerimizin sözüdür: “O kitap bir eve girerse mutlaka birisi okur...”

 

 

Henüz genç yaşlarda iş hayatına başlamam nedeniyle aile büyüklerimin her zaman bana tavsiyeleri nasihatleri olmuştur. Ancak bugüne kadar unutmadan şiar edindiğim bir söz ve tavır da Necati dedemdendir:

“Ne yaparsan yap kendin yap, gerekirse simit sat ama kendi işinin sahibi ol. Dürüst ol, doğru ol, merhametli ol, güler yüzlü ol. İstanbul’da kendi işini yapan kimse aç kalmaz oğlum...”

Onun bu nasihati içimde her zaman “kendi işimin sahibi olma” arzusunu canlı tuttu, kimi zaman ümitsizliğe kapılsam bile aile büyüklerimin teşvik ve destekleri ile ben şimdi kendi işimin sahibi oldum ve çok şükür kısa zamanda bulunduğum bölgede sevilen bir esnaf hâline geldim. Az para da kazansam Necati dedemin sözünü unutmuyor doğru oluyorum ve dürüst oluyorum. İnsanlara dedem gibi hep merhametli davranıyor ve hep güler yüzlü şefkatli oluyorum.

İnsanlara verilecek en değerli hediyenin bir Namaz Kitabı olduğunu da onda gördüğüm için ben de tanıdığım, tanımadığım herkese Namaz Kitabı hediye ediyorum. Büyüklerimizin sözüdür: “O kitap bir eve girerse mutlaka birisi okur...”

Şimdi yıllardan 2021 aylardan haziran ve ben 1 yıldır kimseye “dede” diyemiyorum. Bir yıl önce bu ay Necati dedemi iki sene evvel yine bu ayda Bedir dedemi kaybettim...

Evet, benim iki dedem de kardeşti annem ve babam da amca çocuklarıydı anlayacağınız... Her camiye gittiğim zaman en ön safta yer alan yaşlı amcaları dedemlere benzetiyorum dedemlere baktığım gibi sevgi dolu gözlerle onlara bakıyorum. Bazılarına selam verip sohbet ederek hasret gideriyorum...

Ben buradan aile büyüğü olan ve özellikle dedesi olan bütün gençlere seslenmek istiyorum: Büyüklerimizin kıymetini bilelim. Her söylediklerinde bir doğru olduğunu bir hakikat payı olduğunu şimdi olmasa da bir gün karşımıza çıkacağını bilelim...

Ne olursa olsun onları üzmeyelim, elimizden geldiğince onlarla çokça vakit geçirelim. Kimse bilmiyor ama ben dedemler ile hâlen görüşüyorum. Özlediğim zaman Cenab-ı Allah’ın ihsanı ile rüyama gelip yine beni elimden tutarak camiye götürüyorlar, gezdiriyorlar ve yine bu yaşıma rağmen bana oyuncak alıyorlar…

Bu duygularımı okuyan bütün okuyucularımızdan dedelerim Bedir Çiçekçi ve Necati Çiçekçi’nin ruhlarına bir Fatiha istirham ediyorum. Unutmayın sevgili küçüklerim ne varsa eskilerde var. Vesselam...