Trendeki gökçek teyze...

“Dedikleri, bu zamana göre çok imkânsız sözlerdi ama onu dinlemek ayrı bir keyifti...”

 

Trenle seyahat etmeyi çok severim. Bunun çok sayıda sebepleri vardır. Bu sebeplerden bazıları; tabiatı, doğayı seyretmek ve gözlem yapmak, sohbet etmek, uzun süren yolculukta insanlarla tanışmak; ulaşımın ucuzluğu, ulaşım güvenliği vb...

Gökçebey/Zonguldak’ta öğretmenlik yaptığım yıllarda Zonguldak ve Karabük’e sık sık giderdim. Bu gidişlerim genellikle trenle olurdu. Trende deniz, orman ve diğer güzellikleri bu istikamette seyre doyum olmazdı. Ihlamur ve kestane ormanları doyumsuz güzellikler sunardı. Çok sayıda tünel, seyahate ayrı bir heyecan katardı.

Bir gün Zonguldak’tan Gökçebey’e gelmek için trene bindim. Trende bir kompartımanda yer bulabildim. Kompartımanda yaşı 70 civarında bir kadın ve üç genç kız oturuyordu... Kadın oturmasıyla, konuşmasıyla, duruşuyla beden hareketleriyle gökçek bir teyzeydi…

Kompartımana girdiğimde kızlara bir şeyler anlatıyordu.

Benim, ikisi orada bulunan kızların yaşında ve biri de küçük üç kızım var. Önce istemeyerek sonra da isteğimle “belki bana da faydalı olur” diye bu teyzenin anlatımlarını dinlemeye başladım. Kadın, dinlediğimi anlayınca zannediyorum ki önce konuştuklarını tekrar etti. Bu arada sesini biraz daha yükseltti. O da konuşmalarını benim de dinlememi ve başkalarına anlatmamı istiyordu...

Aklımda kaldığı kadarıyla onun kendi hayatından edindiği ve gençlere öğüt olarak anlattıklarını sizinle paylaşmak istedim. Elbette ki her anlattığı kabul edilebilir değildir. Elbette ki bazı alışkanlıklar, âdetler bugün yüzde yüz değişmiş durumdadır… Ama toplumumuzun değişim dönüşüm yaşarken nerelerden nasıl geldiğini anlamak açısından bence bu yaşlı gökçek teyzenin sözlerini dinlemek gerek diye düşündüm. Bilmem siz ne dersiniz. Yaşlı teyze şuurlu bir şekilde olsa gerek kızlara sordu:

-Kızlar ne anlatıyorduk?

-“Mertebeye ermeyi anlatıyordunuz.”

Yaşlı kadın:

-Ha evet, mertebeye ermek güzel şey, orada kalmak da güzeldir. Daha güzel olanı da mertebenin insana sunduğu imkânlardan faydalanmaktır. Ben bunlara eriştiğim için hayatımın son demlerinde memnun ve mesudum. ‘Allah, sizleri de benim mertebeme ulaştırsın' diye dua ediyorum.

Ah yavrum biz ana babamızdan, kaynanamızdan öyle gördük… Kız evladını büyütüp yetiştirmek çok zordur. Aşırı meşakkatlidir, sürekli ilgi ister. Gözetleme ve koruma ister. Ya erkek çocuğu? DEVAMI YARIN