Unutamadığım piknik
13 Eylül 2021 02:00
“Arabanın kızın üzerinden geçtiği yerde insanlar toplandı, kızcağızı hemen arabaya koydular.”
Yıllar öncesinde bir Kurban Bayramı sonrası evimin yakınında yaptığım bir pikniği anlatayım. Bayramın 4. gününde aile fertlerimle Dönerdere Köyünde (Özalp-Van) evimizin yakınında yapılmış büyük suni gölün yakınlarında piknik yapmayı istedim. Göl, Özalp ve çevresinde bilindiği için çevresi piknik alanı olarak seçiliyordu.
O gün kimse gelmez diye düşünüyordum. Piknik alanına yerleştiğimizde parmakla sayılacak kadar insan vardı. Sanki ayağımızı sürüdük. Alan her geçen zamanda piknikçilerle âdeta doldu taştı. İnsanlar, piknik yiyecekleri olan mangal, ızgara yapıyor, yiyor, içiyor, eğleniyordu.
Biraz tenha yer aradık. Karşı yakada bulunan mezarlığın yanına taşındık. Mezarlıklara saygı ve korkudan dolayı yakın gelmez kimse… Mezarlık yakınlarında da genelde dua kültürü hâkimdir.
Etrafı duvarla çevrili mezarlığa 50 m uzaklıktaki mesafeye yiyecek ve içecekleri açtık. Piknik yapmaya devam ederken içimden dedim ki:
“Ne mutlu gün, pikniklerde hep bir olay olmasından korkardım. Şükür bugün güzel bir piknik oldu. Demek ki olaysız ve felaketsiz piknik de oluyormuş.”
Yeme içmemizi neredeyse bitirmiştik. Çay içmeye geçecektik. İnsanların mutluluk tablosuna sevinmiştim. O ara bir kız çocuğunun gülerek piknik yaptıkları yerden yol boyunca tahmini 40 m’yi aşkın koşması ve büyük dikenlerin ardına saklandığını fark ettim. Biraz sonra enteresan bir şey oldu. Beyaz renkte bir araba insanlar içinden hızlı bir şekilde çıktı. Kızın saklandığı yerin oradan geçerken kızın “sürpriz” sesini işittim. Sesle birlikte kızcağız yola fırladı. Araba onun üzerinden geçti gitti. Biraz ötede durdu. Arabanın kızın üzerinden geçtiği yerde insanlar toplandı. Yavrucağı arabaya koydular. Hastaneye yetiştirmek için hızlı şekilde uzaklaştılar.
Arkadan çok sayıda araba piknik alanından çıktı. Piknik alanı neredeyse boşalmıştı. Bir kez daha sevincim hüzne dönüşmüştü...
Ertesi gönü sorduğumda yavrucağı 16 km mesafedeki Özalp Hastanesi’ne yetiştiremediklerini öğrendim kahroldum. Arabayı da yeni almışlar. Piknik, sevinçleri hüzne çevirdi...
Piknikler bende hep korku ve endişeyi beraberinde getirmiştir…
Bayram Ören-Devrek/Zonguldak