Gözün aydın delikanlı

 “Arkadaşla ikimiz birbirimize sorduk. İkimiz de tanımıyorduk. Birbirimizin tanıdığı zannetmiştik...”

 

Babam anlatmıştı yıllar önce çimento fabrikasında nasıl işe başladığını… “O yıllarda mevsimlik işçi olarak çalışırdık. Sene sonu üretim azaldığında kadrosuz işçiler işten çıkarılırdı. Bir dahaki sene ya nasip... Sonbahar geldiğinde içimi bir korku kaplamıştı... Ha bugün ha yarın, çıkış tebliğ edilecekti... Üç çocuğumla daha kış hazırlığını bile yapamadığım gibi büyük kızımı okula yeni kaydettirmiştim... İşten çıkarsam nerede iş bulup ne yapacaktım. Derken korktuğumuz akıbet, belli oldu... Bir veya iki gün sonra, çıkışımızı bildiren yazılı kâğıtlar elimize tutuşturulacaktı... O gün, öğleye doğru şehrimizin merkezinde bulunan büyük camide öğle namazımı kılıp hemen civardaki kahvede birkaç dakika dinlendikten sonra, fabrikanın servisine binerek işe hareket edecektim...

Bir arkadaşa rastladım... Ayaküstü “nasılsın iyi misin?” derken yanımıza bir adam geldi. Elli altmış yaşlarında siyah saçlı orta boyluydu. Selâm verip ikimizle de tokalaştı. Hâlimizi hatırımızı sordu ve “Allah ne muradınız varsa versin... Dualarınız kabul olsun… Haydi, Allahaısmarladık” deyip gitti. Arkadaşla ikimiz birbirimize sorduk. İkimiz de tanımıyorduk. Birbirimizin tanıdığı zannetmiştik.

Neyse, arkadaşa veda edip servise binerek işe gittim... Mesai arasında personel şefi aramıza gelip beş kişinin ismini okudu. Beş kişi, kadroya alınacaktı... Çünkü her yıl öyle oluyordu.

Tecrübeli olanlardan seçiyorlardı. İsimler okundu. Benim adım yoktu. Ama nasıl olduysa, okunanlardan bir tanesi o gün orada yoktu... Seslenip araştırsalar da çıkmadı... Bunun üzerine personel şefi, şöyle bir baktıktan sonra bana işaret etti:

-Bir de sen gel bakalım... O dört kişiyle birlikte, personel müdürlüğüne gittik...

Personel şefi durumu anlattı ve benden söz etti. Personel müdürü, beni iyice süzdükten sonra dedi ki:

“Nasip işte... Bugün, kaydın son günü. O kişi gelmediği için kaybetti... Senin de şansın varmış delikanlı... Hadi gözün aydın. Seni işe alıyoruz... Yarın için evraklarından eksik olanları da tamamlarsın ve kadrolu olarak devam edersin... O gün caminin çıkışında karşılaştığımız siyah saçlı, güleç yüzlü adamı hatırladım. Dualarını işitir gibi oldum... Hey kurban olduğum Rabbim... İşten atılacağım derken kadroya alınmıştım... O namaz sonrası o meçhul adamın duasının bunda bir tesiri yok muydu?