AİLE- ÖĞÜT

Nefsimizin şerrinden Allaha sığınalım. Çünkü o, hem Cenab-ı Hakka düşman, hem de bize düşmandır.

 

 

 

 

 

Şu Batı hayranlığını anlayamıyorum.

Türkiye’de olumlu bir gelişme olsa, “zaten olması gereken buydu; bizimkiler daha yeni uyandı” yaygarası çıkarılıyor.

Olumsuz bir gelişmede ise yerden yere vurulup Avrupa’nın elit çevrelerinden örneklendirmelerle Türkiye yerin dibine batırılıyor.

Hâlâ bazı çevreler 249 şehit verdiğimiz binlerce gazimizin olduğu demokrasi direnişimize inanmadıklarını ima ediyorlar.

Ekranlarda, toplantılarda, iş yerlerinde, kahvehanelerde ateşli konuşmalar esnasında ağızlarından kaçırıyorlar kalplerinin rengini.

Daha ne denebilir? Ne söylenebilir? Ne istiyorlar? Söylenecek hiçbir şey bırakmıyorlar…

İnanmak kalp ile olur. Anlatın, istediğiniz kadar anlatın doğruyu, gerçeği, bilgiyi, erdemi anlatın. Göze, kulağa, dimağa anlatın ancak, kalpleri bir şeylere ikna olmuyor.

Allahü teâlâ, Araf Suresinin 179. âyetinde mealen (Kalpleri var, ama anlamazlar; gözleri var, ama görmezler; kulakları var, ama işitmezler) buyuruyor.

Dünyanın yaratılışından bugüne dek en çok ızdırabı Sevgili Peygamberimiz çekmiştir. Bunu göz önünde bulundurup sabredelim. Ülkemizin ve güçlü ordumuzun Afrin’de destan yazdığı bugünlerde, içimizdeki Batı hayranı ve Türkiye düşmanlarının dillerinden ve kalplerinden çıkacak her türlü pis kokuya sabredelim.

Elimizden ecdadımızı doğru anlatan kitapları düşürmeyelim. Okuyalım, okutalım. Vicdanlarımızın hüviyet-i asliyesine dönmesi için sabırla çalışalım.

Hadis-i şerifte buyuruldu ki: “Bozuk bir işi [nasihat ederek ve diğer yollarla] düzeltemezseniz, sabredin! Allahü teâlâ onu düzeltir.”

 

 

 

Bir kent düşünüyorum.
Caddeleri tıklım tıklım..
Her yerde bi koşuşturmaca
Her yerde bi telaş.
Her manzarasında ayrı bi yaşanmışlık.
Bir kent düşünüyorum..
Vapur sesleriyle uçuşan martıları,

Binlerce farklı yüzde binlerce farklı hikâyeler.
Tekrar tekrar bulmak aradıklarını…
Bir daha aramak tüm bulduklarını…
Ya da unuttuğun ne varsa tüm yok saydıklarını…
Bir kent düşünüyorum iklimi sakin,
Ruhları Boğaz'ın dinginliğince kabaran
Samimiyetin ve demli bir çayın hatırına,

Sadık kalabilmiş, içinde nice maneviyatları barındıran,

Koca yaşlı bir kent..
İstanbul’u düşünüyorum.

 

 

 

 

Televizyon seyrederken ve internette gezinirken yemek yemeyin!

Çünkü bu durumda ne kadar yediğinizin farkında olamazsınız. Bir diğeri de yediğiniz yiyecekten tat almak için yemeğinize odaklanmanız gerekmektedir.