Büyüdük de ne oldu bre?

Ah be yalan dünya… Çocuklarımızın ellerindeki son model bilgisayarlı cep telefonları ve tuşlar içinde ekranlarda kaybolmuş güzel ana kuzuları… Her biri yumuşacık koltuklarda ya da kendi özel odalarında pufuduk yastıklarda boylu boyuna uzanıp izledikleri filmler, video klipler ınstagram paylaşımları… Hiçbiri bize bir anlam vermiyor şimdi… Ah eskiden öyle miydi? Eskiden her şey ne kadar güzeldi… Kendi oyuncaklarımızı kendimiz yapardık ağzımızın suyu aka aka… Misketlerimiz bizim en kıymetli birikimlerimizdi… Gazoz kapaklarının heyecanını yaşar, tornet tekerlekli kendi yapımımız kaykaylar peşinde koyardık… Körebe oynardık… Saklambaç derdik kimimiz… Haftada bir kez olsun annemizin hazırladığı banyo kazanlarındaki suyla yıkanırken sobanın sıcaklığıyla ısınan banyolarda yıkanırdık… Kimimiz banyo kazanı olmadığı için bir leğende başından aşağı maşrapayla sıcak su dökünerek yıkanırdı… Ne şampuanı sabun neyimize yetmiyordu… Kış geldiğinde mutlaka kar yağardı kapımıza… Lapa lapa… Ne kar tatili bilirdik ne trafik aksaması… Çünkü okulumuza yürüyerek gidip gelirdik mahallede… Yolda gidip gelirken kar topu oynamalar, minik tepeciklerde ayağımızdaki sert plastik ayakkabıları kayak malzemesi yaparak kaymalar bize ayrı bir keyif verirdi… Ellerimiz üşüdüğünde eldiven değildi bizi ısıtan… Ellerimize eski çoraplarımızı geçirirdik utanma duygusu yaşamadan… Çünkü herkes elimiz üşüdüğü için giydiğimizi bilirdi. Evlerimizde televizyon zaten yoktu da radyolarda haberler sonrası gündüzleri bir roman bir hikâye akşamları arkası yarınlar dinlerdik… Şimdi büyüdük bre… Büyüdük ah büyüdük…

 

 

 

 

 

 

Hayır murad etmişse Rabbi bir kimseye,

Derdinin dermanı ıstırapta gizlidir.

Serme sırlarını her dostunum diyene.

Suçun âlâsı, bir itirafta gizlidir.

 

Setreyle, gece gibi örtüp kusurları,

Helâkin belki derin bir "ah"ta gizlidir.

Zehir yüklü sözlerle kırma kulları.

Rabbin kahrı, bilinmez günahta gizlidir.

 

Hor görme hiç kimseyi zahirine bakıp,

Hazine viranede, toprakta gizlidir.

Dönme yemininden Elest sözünden çıkıp.

Ruhun hazan yeli son yaprakta gizlidir.

 

Nefsine uyup dünyanın peşine düşme!

Hicran demi eski bir hilafta gizlidir.

Üzeri kabuk bağlamış yarayı deşme.

Sönen har-ı volkan sol cenahta gizlidir.

 

Sabrını taşırsa da kimseye kin gütme.

Her dua isabetli bir silahta gizlidir.

Vesveseye kapılarak kem sözü etme!

Arif kişi söylediği lâfta gizlidir.

      

 

 

 

 

ÜZÜM: Türkiye’nin hemen her bölgesinde, Ege, Marmara, İç Anadolu, Akdeniz, Güneydoğu Anadolu başta olmak üzere neredeyse bütün yurdumuzda en az 15-20 çeşit üzüm türü; (çavuş, çekirdekli, çekirdeksiz, misket, Yalova incisi, pembe gemre, siyah gemre, Amasya, hafız ali, Nevşehir, Razaki vs.) vardır. Hepsinin de renkleri ve tatları birbirinden nefistir. Yeşil, açık yeşil, altın sarısı, mor, siyah üzümlere bakmaya doyamazsınız. (Burada özellikle bir tanesini belirtmeden geçemeyeceğim. Konya Ereğli’sindeki Halkapınar-Sınandıköyü üzümü gerçekten çok lezizdir.) Kısacası her bölgemizin kendine has rayiha, lezzet ve nefaseti olan üzümlerini yaz günlerinde bol miktarda bulabiliriz. Her sene eylül ayı sonuna kadar taze üzüm tüketimine gereken önemi verelim. Bu durumun beslenmemizde, sağlıklı olmamızda sayılamayacak kadar çok faydası vardır.

Bilhassa kansız, iştahsız, sık sık boğaz ağrısı çekenler, idrar yollarında rahatsızlığı olanlar, şişkinlik, hazımsızlık ve kabızlıktan şikâyetçi olanlar, sık sık böbrek ve mesane taşı düşürenler, sabahları yorgun ve hâlsiz kalkanlar, saçları dökülenler, diş rahatsızlığı olanlar, ağzında sık sık yara çıkanlar, baş dönmesi ve kulak çınlamasından şikâyetçi olanlar, ayaklarına ve baldırlarına sık sık kramp girenler, zayıflar, kilo alamayanlar, kansızlık şikâyeti çekenler kesinlikle üzüm yemelidir. [Dr. İsmail Maraş]