Kadına şiddet ve aile -1-

 

Kabahat samur kürk olsa kimse sırtına (üstüne) almaz...

 

 

 

 

Dünyada olduğu gibi ülkemizde de son yıllarda kadına ve çocuğa şiddet giderek daha çoğalmaktadır. Son iki asırdan beri modernleşme ve Batılılaşma adına toplumumuzda milletimiz asrileşme uğruna birçok kıymetli kültürel değerlerini kaybetmiş, tuhaf bir toplum hâline gelmiştir.

Bundan en büyük zarar gören, aile müessesesi olmuştur. Eskiden büyük olan ve bir arada yaşayan kalabalık aileler zamanla parçalanarak şimdi sadece karı kocadan oluşan iki kişilik aileler oluşmaya başladı. Ne yazık ki şimdi iki kişilik aileler bile geçinemeyip, beraber yaşamaya tahammül edemeyip  sıkıntılara ve birbirlerine sabredemeyip kavgalar, gürültüler ve boşanmalar sıradan basit olaylar hâline geldi. Sonra da arkasından gelen kavgalar ve cinayetler her geçen gün daha da artmaya başladı. 2018 yılında ülkemizde 440 kadın öldürüldü. 317 kadın ve 1217 çocuk cinsel istismara uğradı. 26 çocuk hayatını yitirdi.
Bu rakamlar gerçekten çok acı ve ülkemiz, insanımız adına utanç verici bir şey. Bu vahşeti işleyenlerde ne yazık ki en yakınımız yani kadınlarımızın kendi kocaları. Gençlerimiz daha aile kavramını bilemeden sokakta veya sosyal medya aracılığıyla tanıştıkları huyunu suyunu sopunu soyunu bilmedikleri kişilerle evleniyor sonra da sanki bir çocuk oyuncağı gibi birbirlerine sabredemeyip boşanıyor; çeşitli kavga gürültü hatta cinayete kadar gidebiliyor. Bizim kültürümüze uygun olmayan tarzda gereken evden uzaklaştırmalar, polisiye tedbirler ve onca cezalara rağmen cinayetlerin bir türlü önüne geçilemiyor. Hangi kanun çıkarsa çıksın, hangi ceza verilirse verilsin zaten göstermelik olmaktan öteye geçmiyor ve caydırıcı bir etkisi de yok. Adam karısını sokakta çocuklarının gözü önünde öldürüyor, kısa bir süre hapis yattıktan sonra çıkıyor. Zaten herkesin başına bir polis dikmek mümkün olmadığına göre, bunu önlemenin en iyi yolu yine de eğitimden geçiyor. Daha ileri ve katı ceza olarak belki idam cezası da düşünülebilir!..
           Em. Sağ. Yazar-Aslan Torun

 

 

 

 

Bıktım modern kentlerden

Yapay, fason şeylerden

Beton, kafes evlerden

Verin bana köyümü.

 

Kararttılar gönlümü

Boyadılar gözümü

Göremedim önümü

Verin bana köyümü.

 

Varlarını özledim

Yoklarını özledim

Zorlukları özledim

Verin bana köyümü

 

Dağlarımı özledim

Bakirliği özledim

Yeşilliği özledim

Verin bana köyümü

 

"Kangal"ımı özledim

"Sarıkız"ı özledim

Hırçın tayı özledim

Verin bana köyümü

 

Özlüyorum özümü

Özlüyorum gülümü

Özlüyorum dünümü

Verin bana köyümü

 

 

 

 

 

 

Ümitsizlik, çaresizlik, endişe, panik, moral bozukluğu gibi psikolojik hâller sağlığı etkiler. Kişi karşıdakine, olumlu ya da olumsuz duygularını makul ölçülerde ifade edebilirse hiçbir şey içine dert olmaz. Kendine öz güven gelir.

Hoş ve eğlenceli ortamlar, güler yüzlü ve neşeli arkadaşlar tercih edilmelidir. Karamsar ortamlar, karamsar şarkılar, karamsar kişiler insanın içini kararır. Üzüm üzüme baka baka kararır sözünü burada da hatırlamak gerek. Bireysel olarak içinden çıkamadığı hâllere karşı kişiyi rahatlatacak en büyük destek inancıdır. Allaha sığınmak, Allahtan istemek, Allaha güvenmek, Allahtan başka kimseden korkmamak, Allaha havale etmek vb. duygular kişiyi ruhi yönden rahatlatır. Ümitsizliğe, korkuya, endişeye, vesveseye düşen kişinin hâline çare mütevekkil olmaktır. Mütevekkil olmak, olaylara olumlu ve pozitif yönden de bakabilecek bir kapı aralamaktır. Örneğin, “Gün doğmadan neler doğar”, “Allah kerimdir”, “Allah’ın dediği olur”, “Mevla görelim neyler” gibi atasözü olmuş pozitif duygular kişinin rahatlamasına sebep olur. Rahatlayan insan sağlıklı düşünür. İbadete başlamak da, kişideki sıkıntı, korku, endişe vb. olumsuz duyguları, paratonerin yıldırımı kontrol ettiği gibi kontrol eder, yok eder. [Dr. İsmail Maraş]