Özde biri mi sözde biri mi? -1-

 

Sinek küçüktür ama mide bulandırır.
 

 

 

 

İslam dini nakil dinidir. Sevgili Peygamberimizden başlayıp herkes öğrendiği bilgiyi ilave veya çıkarma yapmadan bir sonrakine olduğu gibi nakletmiştir.

Dinî kitap yazan İslam âlimleri de yazdıkları konuları hangi İslam âliminin hangi kitabından aldığını belirterek yazmıştır. Bu şartta yazılmayan dinî eserler yönlendirme açısından risk içermektedir. Bu kesinkes böyledir.

İkincisi din konusunda otorite olmak için ne gerekmektedir?

Bildiğimiz anlamda, akademik kariyer sahibi olmak otorite olma konusunda ölçü olabilir mi? Herhangi bir üniversitede herhangi bir bölümde kürsü başkanı profesör de olsa… Dinî hükümlerde “ben böyle düşünüyorum” diyemez. Böyle bir yetkisi yoktur.

Söylediği sözün hangi kaynaktan alındığını söylemesi nakletmesi lazımdır. Din hakkında otorite olmak demek bu nakil bilgilerini iyi bilmek demektir.

Öyle “ben Kur'ân’dan başkasına bakmam”, “Ben aklı savunurum”, “Ben bağnazlığa, gericiliğe, örümcek kafalılığa karşıyım” gibi sözler dışı hoş ama içi boş sözlerdir.

Böyle söylenen sözler ve söz sahipleri insanı din unsuru ile yönlendirme açısından kesinlikle risk taşımaktadır.  Üçüncüsü din hakkında söz söyleyenin kendisinin durumudur.

Din hakkında söz söyleyen kimsenin dini yaşamasına bakmak gerekecektir.

Acaba kendisi gerçekten dini yaşamakta mıdır? Yoksa dinle ilgisi olmadığı hâlde din hakkında yorum mu yapmaktadır?

Dinle alakası olmadığı hâlde ister dinin lehinde ister aleyhinde yorum yapanların yorumu kesinlikle yönlendirme bakımından risk taşımaktadır.

Dinle alakası olmayanın din konusunda “Allah rızası için” yorum yapması imkânsızdır.

Çünkü din bir inançtır. İkna etme işi değildir.

Karşıdakini inancınız konusunda ne siz zorlayabilirsiniz, ne de o sizi zorlayabilir.

Dolayısıyla inançlar bir başkası tarafından yargılanamadığı gibi yorumlanamaz da…

İnsan inandığı şeyi önce kendisi yapar. Bu çok önemli bir ölçüdür.