Kul olmak

Her nefes O'nun kudretindedir. Ve insan alıp verdiği nefesinin hiçbir anına zerre hükmedemez. Peki niçin verilmiş nefes almak? Bizleri yoktan var eden Allahü teâlâ; insanoğlunu dilediğini yapsın, yaşamak istediğini yaşasın diye yaratmadı. Rabbimiz; kendi güzelliğini, büyüklüğünü, kudretini insanların bilmesini ve tüm arızalarından sıyrılıp bahşedilen güzelliklere ulaşmalarını istiyor. Allahü teâlâ, her an kendi için olanları sevdiklerinden ve dostlarından eyliyor. O'nun için olmayan her anın ne kıymeti vardır ki? O'nun değer vermediği şeylerin peşinden koşmanın manası nedir ki?

Günümüz ahvaline bakıyorum da peşinden koşulan şeyler; insanları hem Allahü teâlâdan uzak kılarken hem de büyük bir kavga ve kargaşa ortaya çıkarıyor. "Uzaklaşmadıkça yakınlaşma olmaz" buyuruyor din büyüklerimiz. Bu noktada çok net aslında yapılacaklar. Ne ki nefse ağır geliyor onu yap; ne ki nefsi sevindiriyor onu yapma, isteme. Ayrıca hep kendimize şu soruları soralım:

“Niçin varım, nasıl yaşamalıyım?” Her an uyanık olmak, gaflete savaş açmak. Neleri konuştuğumuz ne durumda olduğumuzun işaretidir. Bu sebepten işe, konuştuğumuz şeyleri değiştirerek başlamalıyız. Her fırsatta Rabbimizi hatırlatan kelam etmeli, hatırlatanlarla birlikte olunmalıdır. Böyle bir çaba içine girmemizle dilden çıkan kalbe vuracaktır. Kalp o vakit sahibine döndüğünde kendini bulacaktır. (Allahü teâlâyı anmak her şeyden büyüktür.) [Ankebut 45] (Ey müminler Allah’ı çok anınız!) [Ahzab 41] (İyi biliniz ki, kalpler ancak Allahü teâlâyı anmakla, itminana, rahata kavuşur.) [Rad 28] (Allahü teâlâyı anan kimse ile anmayan kimse arasındaki fark, diri ile ölü arasındaki fark gibidir.) [Buhari] (Size deli denecek kadar Allahü teâlâyı fazlaca anın!) [Hâkim] 

 

 

 

 

 

 

 

Ve bin dört yüz elli üçte zulüm son buldu

Hem adalet hem merhamet fetihle geldi

İlim, irfan medeniyet hızla yükseldi

Hakikati peygamberin müjdesinde bul

Tarih boyu bir rüyaydı aziz İstanbul

 

İstanbul aşk ister bizden İstanbul sevda

Bu sevdanın neferiydi onca şüheda

Kıymetini bilmeyene verilmez asla

İstanbul’un talibinde o sevdayı bul

İncinmesin üzülmesin aziz İstanbul

 

Ah İstanbul kaybetmiştik seni bir ara

Sokakların dönüşmüştü çöpten dağlara

Susuzluklar yolsuzluklar bini bir para

Ak hizmetle öze döndün etmeli kabul

Şimdi çağı aşma vakti aziz İstanbul

 

İstanbul aşk ister bizden İstanbul sevda

Bu sevdanın neferiydi onca şüheda

Kıymetini bilmeyene verilmez asla

İstanbul’un talibinde o sevdayı bul

İncinmesin üzülmesin aziz İstanbul

 

 

 

 

MEVCÛDÂT: Arapça mevcut isminin çoğuludur. Var olan şeyler, mahlûklar yaratılmışlar anlamındadır. Kâinat veya mükevvenat da denilmektedir. Bütün mevcudat; cansızlar, nebatat (bitkiler) ve hayvanat olmak üzere üç cinse ayrılır. Bütün bunları yaratan Allahü teâlâdır. İlm-i mevcûdât: Tabiatın bütün varlıklarını inceleyen ilimdir. “Mefhar-i mevcudat” Sevgili Peygamberimiz Hazreti Muhammed Mustafa’nın unvanlarındandır. Mefharü'l-mevcûdât da denilir.