Bir virüsün öğrettikleri

Ahir zamanda her şey çok hızlı gelişiyor ve bunun neticesinde insanın konumunu belirlemesinin oldukça zorlaştığı bir zemin oluşuyor. Her yaşanan olay, iyi bir analiz perspektifi olan için birçok öğrenme sağlıyor. Virüsün lokallikten sıyrılıp toplumların tümüne sirayeti, sosyolojik ve psikolojik yönden oldukça etkili oldu. Çocuk düşe kalka büyür, derler. Aslında insan her daim düşe kalka büyüyor. Lakin çocuktan farkı her an hesaba dâhil olmasıdır.

Peki meselemize gelirsek, virüs neler öğretti? Öncelikle Müslümanın güçlü bir devleti olması çok ama çok elzem imiş... Çok şükür ki devlet olarak buna sahip olduğumuzu gördük. İnsanoğlunun birçok faaliyetinin olmasa da olur, olduğunu gördük. İptal edilen etkinliklere bir bakalım çok mu eksik kaldık? Yedi kat göklerin en küçüğü olan bu âlemde bir hiç ve muhtaçlık abidesi olduğumuzu gördük? Kibrin virüsten daha kötü olduğu idrak edildi. Ailenin, millî ve manevi değerlerimizin bizi güçlü kıldığını gördük. Korumamız gereken şeyi anladık. İslami bir yaşayışın bu dünyada herkesi feraha ulaştırdığı yakinen görüldü. Anlamak isteyene ne büyük bir nimet... Kişinin sadece kendi için yaşamasının çirkinliği görüldü. Zor durumlarda kimilerinin nasıl savrulduğu görüldü. İnananın güçlü olduğu görüldü. Herkesin canının derdine düştüğü bir an ki; daha kıyamet günü gelmeden hatıra o geldi… Hani o mahşerde herkesin canının derdine düşeceği gün… Gitmesek gelmesek de beraberiz diyerek kendimizi avuttuğumuz ana babamıza istesek de sarılamayacağımız günlerin de olabildiğini anladık… Paranın malın servetin de bir anda hiçbir şey ifade etmediğini de… Daha birçok şey sıralayabiliriz. Görmek, anlamak, ibret almak isteyen için çok şey anlatıyor bu virüs. Ama esas olarak şunu bilmeliyiz ki basit olana dönmek gerekir. Nedir mi insanın basitliğine dönmesi? Varoluş nedeni olan kulluk! Tek hakikatin bu olduğunu ne iyi anlattı bize bu virüs!..

 

 

 

 

Ankara başkent Ankara vatan,

Muhsin'im sensin o kutlu sancak altında yatan.

Tacettin'in gülü, dergâha sığmaz emir Hakk'tan.

Demir kanatlar dondu,

Keş dağları kefen giymiş şimdi.

Kahramanı koynunda Maraş’ın,

Çakallar düze inmiş Muhsin’im,

Bedel ister diyet biçer zalimin.

Anadolu koynunda ak yiğit,

Günler geceyi devşirir de,

Bulunmaz mı kader (ölüm) yazan o divit.

Güvendiğin dağlara karlar mı yağdı,

Çığ mıydı o düşen,

Gölgeleri aşamadı yüreğiyle sana koşan.

Sen ki adaktın oysa bu vatana.

Taş duvarlar üşütürken meşk eyledin ümrana,

Nice Muhsin'ler adadın muazzez davana.

Hücreler mescit oldu, Mamaklardan kök saldın cihana.

Otağlar kurup oba oldun,

Od'lar çatıp ocaklarda tüttün,

Fatih oldun gönülleri zapt ettin.

Sözün Türklükle ayan, özün iman ile bir bütün.

Gençlik akar gençlik çağlar,

Ömür iklimi dediğin nedir, kâh-ı yaz kâh-ı bahar.

Aşkına yol oldu şimdi o beyaz karlar.

Hele bir bak engin dağlar selama durdu.

Heyhat, nice kalpler o gün taş olsa da,

Ehli mübin bir oldu dillendi,

Rahmet-i Rahmana münacat eylendi.

Alplerin eren oldu o gün eller semada,

Haktan sana rahmet, bize sabır dilendi.

 

 

 

 

ULUĞ BEY: Astronomi âlimi ve Semerkant Sultanıdır. İsmi Muhammed Taragay bin Muinüddin Şahruh’tur. Semerkant’ta 22 Mart 1395’te doğdu. Sarayda iyi bir öğrenim gördü. Kur’ân-ı kerimi ezberledi, Arapçayı öğrendi. Babası vefat edince, idareyi ele aldı. Semerkant’ı kendine başşehir seçti. 38 sene hükümdarlık yaptı. 25 Ekim 1449’da öldürüldü ve dedesi Timur Hânın yanına defnedildi. Dünya ilim tarihinin, zamanına kadar yetiştirdiği en büyük astronomi âlimi olarak şöhret yaptı. Bu sahada Uluğ Bey'i dünyaya tanıtan, Semerkant’ta 1420’de yaptırdığı rasathane olmuştur. Burada yapılan araştırmalar 12 sene sürmüş, ayın ve yıldızların hareketlerini gösteren cetvellerin yer aldığı Uluğ Bey Zîc’i 1437’de tamamlanmıştır. İlme çok hizmet etmiştir...