Hepsinin arkasında komitalar vardı

Efendim bugün Ermeni soykırımından bahsedildiğinde o yıllarda ecdadımıza uygulanan katliamı görmezden gelmek vatana ihanettir. Bu satırları millî bir vazife olarak yazıyorum...

Osmanlının “tebaa-yı sâdıka” dediği bir gayrimüslim azınlık idi Ermeni vatandaşlarımız. Hatta Osmanlının son devirlerinde Balkanlarda vb. birçok azınlık isyan etmişken onlar isyan etmemişti. Fakat o yıllarda yabancı devletler bilhassa Ruslar, İngilizler Anadolu’da bu kavm-i sadık olan milleti gelecek vaadiyle ikna ederek ve destekleyerek Osmanlı Rus savaşı sonrası Doğu Anadolu topraklarında bu isyanları çıkarttırmaya muvaffak oldular.

Daha sonraki "93 Harbi"yle mağlup olan Osmanlı’ya da Ermeni vatandaşlarımız adına ıslahat yapılmasını istediler. Ayastefanos ve sonrasında imzalanan Berlin Anlaşmasıyla dış devletler Türk Ermeni ilişkilerine müdahale etmeye başladılar.

Dış desteği alan Ermeniler de yine kendilerine verilen destekler sebebiyle gizlice örgütlenmeye başladılar. Bu örgütlenme sürecinde malum devletler tarafından Doğu Anadolu’ya pek çok misyoner gönderildi. Onlar da kışkırtmaya büyük katkı sağladılar.

Osmanlı Ermenilerini içeride kurulan komitalarla devlete karşı harekete geçirmek mümkün olmayınca bu defa Ruslar Osmanlı dışında komita kurdurmuşlardır. Bu minvalde Cenevre'de Hınçak, Tiflis'te Taşnak komitaları kurulmuştur. Sonrası malum... İlk isyan Erzurum'da çıkar ve isyanların artı arkası kesilmez. Osmanlı Bankasının işgali, Sultan Abdülhamid Hana suikast girişimi vb. hepsinin arkasında bu komitalar vardı.

Devlet arşivleri genel müdürlüğünde 1910-22 arası, bu çeteler tarafından katledilen Türklerin listesi var. Rakam o kadar yüksek ki... Sadece bir misal vermek istiyorum. Van'ın Zeve köyünde kadın çocuk bırakılmamış tüm köy halkı öldürülmüş. Rakamlar Bitlis’te 40.000, Kars’ta 30.000 vatandaşın şehit edildiğini gösteriyor. Doğu Anadolu’nun tüm şehirlerinde rakamlar bu civarda…

Buradan sonrasını yazmaya elim varmıyor o kadar acı hatıralar var ki… Birileri Türkler soykırım yaptı derse o arşivlerdeki katliamlar hatıra gelsin ve soykırımın ne olduğu bilinsin!..

 

 

 

 

 

Almasak hiç kimseden ahı,

Sanma gelmez, hesap zamanı.

Usul bilmeze, dünya viran olur,

Mülk sahibi hüsnüzan buyurur.

 

Suizandan ne çıkar?

Eder mi hiç bunu yapan kâr?

Nereden nereye gideriz,

İnan değmez zarar ederiz.

 

Ün lazım değil dünyada,

Nasip olsun diğer tarafa,

Yaraşır böylesi Müslümana,

El açalım duada, cümle insana.

 

Aslolanı dileyelim görmeyi,

Lazımı isteyelim bilmeyi.

Ak olsun süt gibi yolumuz,

Misafiriz var bir sonumuz.

 

 

 

 

 

 

Hep bir “neden?” vardır, hepsinin cevabı olan bir neden de vardır. Üzüntülerimizin, acılarımızın, dertlerimizin, tek bir nedeni vardır bence. İçimizde bir yerlerde, yarım kalan bir şeyler vardır, tamamlanmamış şeyler, bize acı veren onlardır. Onları tamamlama isteği bizi yiyip bitirir, hüznümüz bundandır. Peki çözüm nedir? Henüz bilmiyorum. Yarım kalanları tamamlamak bize huzur verecek mi o da belirsizdir, belki de huzurdur yarım kalan. Belki mutluluk, belki aşk, belki acı, belki de aile...

Yarım kalanlar saymakla bitmez, her an her şey yarım kalabilir, tamamlamak zor olsa gerek, çünkü kimse tamamlayamaz. Yarım kalan nasıl tamamlanır ki? Belki de tamamlamak gerekmez bazılarını, belki de yarım kalması gerekiyordur bir şeylerin. Aile, acı, huzur, aşk yarım kalmalıdır belki de. O yüzden yarım kaldık demeyelim, bırakalım da yarım kalsın...