Malı davarı satıp yurt dışına gitmek

İngilizce eğitimiyle ilgili yapılan sohbetlerde sık tekrarlanan bazı cümleler var. Bu cümleler arasında oldukça popüler olan birisi de şu;

 

“İngilizce olayını halletmek için yurt dışına çıkmak şart be abi!”

 

Peki, yurt dışına çıkmak bu işi gerçekten kökünden çözüyor mu? Tam da Avrupa ülkelerinin vize vermekte sıkıntı çıkardığı bugünlerde, bu soru üzerine biraz düşünmek lazım. Çünkü adamlar biz ülkelerine gitmeyelim diye bir sürü numara çevirirken, bizim ısrarla vize kuyruklarına giriyor olmamız biraz canımı sıkıyor.

 

İngilizce öğreneceğiz diye el memleketlerinde rezillik çekmeye değer mi?

 

İşte bu yazı onu anlatıyor...

 

     ***

 

Gerçekten de birçok kişi üç aylığına İngiltere veya Amerika’ya giderlerse, döndüklerinde sular seller gibi İngilizce konuşacaklarını zannediyorlar. Eğer doğru bir planlamayla gidilirse olabilir elbette. Ama çoğu zaman sonuçlar hiç de hayal edildiği gibi olmuyor. Çünkü gidenlerin ceplerinde çok fazla para yoksa genelde geçici bir iş bulup çalışıyorlar. Buldukları işler de ya pompacılık ya da pizza dağıtımı benzeri işler oluyor.

 

Peki, Amerika’da benzincide veya pizzacıda kimler çalışır biliyor musunuz? Elli çeşit millet çalışır ama Amerikalı çalışmaz. Aynı şey İngiltere için de geçerli. Fast food restoranlarında bir tane İngiliz bulamazsınız. Bu işleri genelde göçmenlere bırakmışlardır. Pakistanlı, Hindistanlı, Afrikalı vs.

 

Ve siz Türkiye’den dil öğrenmek veya çalışmak için gittiğinizde mutlaka bunlarla muhatap olursunuz. Yani İngilizcesi yamuk insanlarla… Bu durumda İngilizce nasıl halledilir siz düşünün!

 

Gidiyor, aylarca benzin pompalıyorlar. Pakistanlı, Hindistanlı, Afrikalı arkadaşlar edinip, onlarla yatıp kalkıyorlar. İnsani ilişkileri çok iyi olabilir ama eğer amaç yabancı dilin gelişmesiyse, pek gelişen bir şey olmuyor. Garip aksanlı bir dille dönüyorlar ülkeye.

 

Her akşam pestil gibi eve gidip yatıyorsa adam, ne işe yarayacak o İngiltere? Gündüz pompa, gece çekirdek, televizyon ve uyku…

 

Yemişim böyle yurt dışını!

 

     ***

 

Zaten yurt dışında belirli bir süre kaldıktan sonra telaffuz farkındalığı azalıyor insanda. Yabancılar da genellikle sizinle konuşurken hatalarınızı düzeltmenin kaba olacağını düşündüğünden her şey güllük gülistanlık devam ediyor.

 

Öyleyse bir konuda anlaşalım. Herhangi bir yabancı dilin konuşulduğu ülkeye gitmek, o dili mükemmel bir şekilde öğrenmenizi sağlamaz. Astronomi öğrenmek için uzaya gitmenize gerek olmadığı gibi, İngilizce öğrenmek için de İngiltere’ye gitmek zorunda değilsiniz. Eğer internet bağlantınız varsa, İngilizce öğrenmemek için hiçbir mazeretiniz olamaz. Günde bir saat ayırarak bir sene içinde çok iyi bir seviyeye gelebilirsiniz.

 

Bunu milliyetçi bir refleksle söylemiyorum. Sermayenin nereye gideceğine herkes kendisi karar verebilir. Ama "ayranı yok içmeye..." dediğimiz kimseler hayvanı, tarlayı satıp İngiltere’ye gidiyorlar ya, ona canım sıkılıyor.

 

     ***

 

Adam telefon açıp da “Merhaba, şu anda Londra’dayım, kahve içiyorum” falan deyince insanın aklına güzel bir hayat geliyor. Hâlbuki benzincide mola vermiş, kir pas içinde kaldırımın üzerine oturmuş kahve içiyor da olabilir o kişi. Ama cümle içinde “Londra” geçiyor ya, gerisi yalan. Hep iyi şeyler geliyor insanın aklına. Maalesef.

 

Bir yabancı dil kursunun ilanını görmüştüm internette. “Zenci gibi İngilizce konuşmak ister misiniz?” yazmışlardı slogan olarak. Gerçek mi yoksa kurgu mu bilmiyorum ama İngilizce konuşma özlemimizle ilgili zihin durumumuzu iyi özetliyor aslında.

 

O yüzden eğer dil öğrenmek için yurt dışına çıkmaya çalışıyorsanız ve vize alamıyorsanız, bırakın vermesinler. Burada her türlü halledersiniz yabancı dil işini.

 

Aslında o dili de öğrenmeyin diyeceğim de şimdilik diyemiyorum.

 

İnşallah onu da deriz bir gün.