Kırkımız doldu...

Bugün tam 40. günümüz... Kırkımızı hayırlısıyla çıkarttık... Çok çabuk geçti diyorlar ama, bana göre pek de çabuk geçmedi... Tadını çıkara çıkara geçirdim çok şükür... Çünkü bir daha bugünlere dönüş yok... Bebek dermiş ki ailesine: "Beni kırkıma kadar atmayın, kırkımdan sonra isteseniz de atamazsınız." Çok tatlı bir söz... Kim kıyar ki evladını atmaya? Bazen haberlerde hepimiz şahit oluyoruz... Maalesef daha bir günlük bebekleri bile sokağa bırakabiliyorlar... Nasıl yapılır bu aklım bir türlü almıyor.. O yüzden bu tür haberleri gördüğüm zaman hemen kanal değiştiriyorum... İzlemeye bile dayanamıyoruz.. Allah bütün evlatları korusun... Hiçbir bebeği anasından, babasından ayırmasın inşallah... Zaman akıp gidiyor ve sağ olan herkes büyüyor... Evladım da artık genç kız oluyor... İlk zamanlar uykuyla vakitleri geçerken, şimdilerde uyku saatleri azalmaya başladı... Önceden gözlerini açamazken, simdi yavaş yavaş etrafı seçmeye çalışıyor... Kim bilir neler hissediyor.. Dünyayı tanımaya başlayacak yavaş yavaş... Hem çabucak büyüsün istiyorum, hem de endişeleniyorum... Çünkü hayatı tanımaya başladıkça, daha fazla üzülecek, daha fazla hayal kırıklıkları olacak, kendince dertleri olacak vs. vs... Ama olsun yine de büyüsün kızım. Rabbim sağlık sıhhat, huzur versin inşallah evladıma ve nerede varsa... Büyüsün ki, insanlara faydalı olsun... Bir anneyi neyin mutlu ettiğini artık çok iyi biliyorum... Evladı bebek ise, iyice beslenmesi, uykusunu alması, gazını çıkarması anneyi mutlu etmeye yetiyor ve artıyor bile... Bundan daha güzel ne olabilir ki dünyada?.. Az önce banyosunu yaptı yavrum, babasına hayırlı cumalar diledi ve uykuya nihayet daldı... Bu aralar pek uykuyla arası iyi değil... Daha çok ağlar oldu... İnşallah geçecek bu huzursuzluk halleri... Bakalım ilerleyen aylarda ne gibi değişikliklere şahit olacağım... An be an bir insanın büyüdüğünü görmek, Rabbimin büyüklüğünü anlamaya yetiyor... Daha dün kayınpederim anlattı... "Bir an bile Allah'ın büyüklüğünü düşünmek, altmış yıl nafile namaz sevabına bedel..." Daha ne olsun bundan güzel müjde mi olur? Nasıl bir yüce varlıktır ki O, minicik bir damladan, bir insan yaratıyor... İnsanın bunu düşünmeye aklı yetmiyor... Zaten Allahü teala buyuruyor ki: "Ben sizin aklınızı beni anlamaya uygun yaratmadım." Çok doğru, bunu anlamaya akıl yetmez... Evet çok şükür kırkımız doldu ve kırk uçurmaya gideceğiz kızımla... İlk kez birlikte dışarı çıkacağız inşallah... Kızım ve ben hazır çıkmışken, belki ilk alışverişimizi de yaparız... Babası duymasın aramızda kalsın... Sevgiyle...