Yaptıklarımız ve yıktıklarımız…

Son dönemde yaşadığımız -birçok sebebe dayalı- ekonomik tökezlemeyi bir kenara koyarsak eğer, -ki o da aşılacak inşallah…

 

Cumhuriyet tarihinin en müreffeh, en büyük kalkınma dönemini yaşadık son 20 yılda.

 

Köklü pek çok problemimiz halloldu aynı zamanda.

 

Ve geleceğe yönelik büyük altyapı hazırlıkları tamamlandı, tamamlanıyor her alanda.

 

Bunlar, ülke olarak genel tabloya baktığımızda görülen, içimize su serpen, umut veren taraf.

 

Bir de madalyonun öbür yüzü var.

 

     ***

 

Bir yarışma programında şu soru vardı geçenlerde;

 

“Beni rahat bırakır mısın?” cümlesini Z kuşağı nasıl ifade eder?

 

Cevap; Sal beni.

 

Evvelden ‘salmak’ hayvanlar için kullanılırdı...

 

Şimdi ise ‘hak görülen’ bir istek!

 

Hak ettik biz bunu.

 

Dilimizi bozduk, ‘kal geldi’, neticesi bu oldu.

 

     ***

 

Dil gibi, dini de doğru öğrenmeyi unuttuk; meydan sahtekârlarla, boşluğu terör için kullanan örgütlerle doldu.

 

Bunları görenler de dinsizliğe savruldu.

 

Paranın üstünde hiçbir değeri kalmayan insan ne yapar?

 

Paraya ulaşmak için ne gerekiyorsa hepsini!

 

Hırsızlıksa hırsızlık, hileyse hile, yalansa yalan…

 

Ticaret, siyaset, akademi, bürokrasi…

 

Hayatın her alanı gibi…

 

Dört bir yanımız riyakârlıklara, sahtekârlıklara büründü.

 

Kılıf da uyduruldu çalınan minarelere…

 

Misal; siyasette yalanı ve rüşveti normal görenlerin arsızlıkta nasıl zirveye çıktığını izledik hep birlikte.

 

Haklılar, çünkü toplum eğriyi-doğruyu tınlamadı bile.

 

Yalanı hak gören, başka neleri görmez, müstahak bize.

 

     ***

 

Böyle böyle talan ettik, mahvettik bütün ‘doğru’ları…

 

-O, -bu, fark etmez…

 

Bina dikerken komşuyu gözeten kaldı mı, etrafa bir bakın hele!

 

Kibarlık, nezaket desen, hak getire!

 

Ekranda İstanbul beyefendisi zor bulursunuz, bulsanız da alıcısı yok…

 

Alabildiğine hakaret, kavga, gürültü, bas bas çığıranlar en ön sahnede.

 

“Rezilliğin daha dibi var mıdır?” çabasında sosyal medyanın fenomen gayretkeşleri, insanlığın en aşağılık hâlleriyle.

 

TV’deki gündüz kuşakları, diziler deseniz, bunlarla yarış hâlinde.

 

Ve eksilmeleri şöyle dursun; aralarına her gün yüzlercesi eklenmekte.

 

     ***

 

İlgi, teveccüh hep kötüye…

 

Gazze’de pul pul dökülen Batı’nın sahte yüzü…

 

Rehber olmuş, ne acıdır, asırlarca üç kıtaya hükmetmiş Türklere!

 

Özgürlük istenen taleplere bakın, niye hep ‘olması gerekenin’ aksine!

 

Bir de “Eskiyse kötü, yeniyse güzel”i çakmışlar zihnimize.

 

Ve ellerimizle sildirmişler, geçmişteki güzellikleri bize.

 

     ***

 

Neyimiz doğru kalmış da fırsatçıdan bekleyelim insaf!

 

Fırsat bulamayan eziliyor, fırsatını bulan ise topluma cellat.

 

‘Değerlerini’ terk edenin işte budur hâli…

 

Fazla söze hacet yok, etrafa bakmak yeterli.

 

Kim doğruyu, güzeli öğrenme peşinde?

 

‘Değer’ daha çok kazanmaksa, hakkımız yok serzenişe.

 

Pahalı arabalar, lüks evler olmaz ‘insan’ın ülküsü.

 

Kültür, ahlak, dava kalmaz, bunlar değer görürse, bozulur toplumun ölçüsü.

 

     ***

 

Neyi ‘sağlam’ bıraktık ki, ediyoruz şikâyet!

 

Yıktık bütün doğruları, şimdi korkuyoruz; nereye bu akıbet?

 

Cevap belli aslında. Ahir zaman… Bildirilmiş hâlleri.

 

Bunların her birinin olacağı, Miraç mucizesinden bu tarafa belli.

 

O zaman, vakit önce kendini ve aileni koruma vakti…

 

Sonrası, elinin, dilinin uzanabildiği kadar insanı kurtarabilme gayreti.

 

Bunun için önce “Ben ‘sağlam’ kalabildim mi?”; buna vereceğimiz cevap mühim…

 

Gerisine ne yapabiliriz? Gayret göstereceğiz, Allah kerim!