“Keşke Resûlullahın sohbetini dinleseydim!..”

İmrân bin Husayn anlatır:

Resûlullah Efendimiz, düşman askerleriyle karşılaştığı zaman en önce vuran O olurdu.

Huneyn savaşıydı.

Müşrikler sardılar.

Efendimiz atından inip; “Ben Abdullah'ın oğlu Muhammed'im” diyerek düşmana saldırdı! O gün Ondan daha cesur kimse yoktu.

● ● ●

Yine o anlatır:

Bir gün Efendimiz, Eshâb-ı kirâma bir şey anlatıyordu.

O ara bir kimse gelip;

“Yâ İmrân! Bindiğin deve, yularını sıyırıp kaçtı” dedi.

Çıkıp deveyi buldum.

Ama pişman oldum.

“Keşke deveyi bıraksaydım da, Resûlullahın sohbetini dinleseydim” dedim.

● ● ●

Bu zât, bir sohbetinde;

“Bu dünyâ, çalışmak yeridir. Ücret alınacak yer, âhirettir. Öyleyse sâlih amelleri yapmaya uğraşınız!” buyurdu.

Dinleyenler sordu:

“O sâlih ameller nelerdir?”

Cevâbında;

hâlde onu iyi kılmaya gayret edelim” buyurdu.