Alper Görmüş

Başbakan'ın, "doğru" ahlak, hayat ve din anlayışına sahip bir otorite olarak kendini herkesten "sorumlu" sayan tehlikeli bir sorumluluk anlayışı var...

Güçlü bir varsayımın peşine düşüp onun "hakikat"le mesafesini kurcalamak bir gazetenin sadece hakkı değil görevidir de; fakat Türkiye'nin yaptığı şey bu değil.

Kitlesel fikirler, duygular ve eylemler söz konusu olduğunda akan sular durmalı mıdır? Türkiye'de bu soruya "evet" diyen garip bir entelektüel eğilim var.

CHP tabanı "Meclis'te başörtüsü"ne karşı kırmızı görmüş boğa refleksleri geliştirirken, CHP'nin tavanı tam zıttı yönde hareket edebilir mi?

Hürriyet'in "haksızlık" karşısında isyan eden bir okur kitlesi yok, ordunun darbe yapma hakkının engellenmesini "haksızlık" sayan bir okur kitlesi var.

CHP'nin büyük çaresizliği, yani tabanı, 90'ların başındaki "laiklik hassasiyeti" üzerinden darbe ve iktidar kotarma stratejisinin bir çıktısı...

Emekli oramiral Güner: "Genelkurmay karacı olduğu için bütün günahı Deniz Kuvvetleri'nin üzerine yıktı..."

Balyoz davası, denizcilerde zaten var olan "karacı alerjisi"ni "öfke"ye dönüştürmüş durumda. Darbe Günlükleri'nden "alerji" örnekleri...

Laiklik ve devlet odaklı muhalefeti ilericilik sanan ve değiştirilmesine izin vermeyen CHP tabanı, bu partinin büyük çaresizliği...

İktidar siyasetçilerinin özel hayata dair "söz"leri, tıpkı askerlerin siyasi "söz"leri gibi vesayet üretir.

Problem şurada ki, AK Parti sözcüleri bıktırıcı "tekrar"ın bir noktada şiddet etkisi üreteceğini bilmiyorlar.

Yargıtay'ın Balyoz kararı, "icrai aşama"ya ulaşmamış darbe girişimlerinin suç teşkil etmeyeceği yönündeki mugalatayı bitirdi.

Oktay Akbal, 2002: "Kartaca yıkılmalıdır! Biz de 'AKP iktidarı yıkılmadan Türkiye'nin hiçbir sorunu çözülemez' diyenlerdeniz."

İktidarda bir "düşman"ın oturduğuna inanıyorsanız, "kategorik ret"çi olmanız kaçınılmazdır...

Demokrasi paketine küçümsemeyle yaklaşan bazı liberallerin tavrı, Türkiye siyasi kültürünün bir parçası...

Demokratikleşme Paketi, eski vurgularla toplumsal barışın sağlanamayacağının nihayet anlaşıldığını gösteriyor.

Ebedi huzur vaat eden bir "kurtuluş ideolojisi"nin bağlıları için bireylerin hayat hakkı teferruattır!

Bu yazının ilk bölümünde uzun uzun anlatmıştım: Ergenekonculuk, siyasi rakiplerini toplumun mümkün olduğu kadar geniş kesimlerinin gözünde "düşman" kılmaya çalışır, ardından da o toplumsal kesimleri "düşmanı imha"ya çağırır.

Muhafazakâr basın, "Ergenekoncu zihniyet" ve "teşkilat" ayrımında yeterince hassas değil.

Askerler ve sivil ulusalcılar, Erbakan'ın ölümünden çok önce pişmanlıklarını dile getirmişlerdi...